Marian Sokołowski (botanik)

Z Wikipedii

Marian Sokołowski (ur. 22 lutego 1894 w Wiedniu - zm. 18 stycznia 1939 w Warszawie) - polski botanik, wybitny taternik. Syn Stanisława.

Studia leśnicze ukończył w 1923. Podjął pracę w Zakładzie Doświadczalnym Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. W latach 1926-1928 pracował jako asystent Instytutu Botanicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie w Szkole Głównej Gospodarstw Wiejskiego, gdzie w 1935 mianowany został profesorem. Zajmował się głównie fitogeografią, fitosocjologią, hodowlą lasu i ochroną przyrody. Brał udział w pionierskiej pracy nad zespołami roślinnymi Tatr. Walczył o stworzenie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Był członkiem Państwowj Rady Ochrony Przyrody.

Marian Sokołowski był jednym z wybitniejszych polskich taterników okresu międzywojennego. W latach 1935-36 i 1937-39 pełnił funkcję pierwszego prezesa zakopiańskiego Klubu Wysokogórskiego. Dokonał wiele pierwszych wejść, specjalizując się głównie we wspinaczce zimowej. Jako pierwszy dokonał letniego przejścia północnej ściany Koziego Wierchu (1921). Do osiągnięć zimowych zaliczyć można I przejście grani od Przełęczy Świnickiej do Zawratu (1924), I wejście pn.-wsch. żlebem na Świnicę (1925), I wejście na Hińczową Przełęcz wprost od Morskiego Oka (1928).

Po zakończeniu wojny jego prochy zostały przeniesione na Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.

[edytuj] Wybrana bibliografia

• Limba w Tatrach Polskich (1924)
• Taternictwo a ochrona przyrody (1924)
• Wiatr halny i jego wpływ na roślinność (1924)
• O górnej granicy lasu w Tatrach (1928)
• Paszenie w lasach i jego wpływ na życie lasu (1929)
• Projekt rezerwatu limbowego w Dolinie Suchej Kasprowej (1933)
• Szkody od powału w lasach tatrzańskich (1934)
• Szata roślinna Tatr Polskich (1935)
• Wantule (1936)
• O szacie leśnej Tatr (1938)