Matt Busby
Z Wikipedii
Sir Matthew Busby (ur. 26 maja 1909 w Orbiston w hrabstwie Lanarkshire, zm. 20 stycznia 1994 w Cheadle) - szkocki piłkarz i trener piłkarski.
Jego pierwszy kontakt z piłką nożną nastąpił 11 lutego 1928 roku, gdy przeszedł do Manchesteru City z Ayr United. Zadebiutował w listopadzie 1929 roku w meczu przeciwko Middlesbrough. W marcu 1936 roku przeszedł do Liverpoolu za £8000.
Po wojnie Matt Busby wciąż był związany z FC Liverpoolem. To właśnie w tym klubie zaoferowano mu pozycję asystenta trenera, lecz Busby wolał objąć pozycję menadżera w Manchesterze United. W dniu 19 lutego 1945 roku Busby został oficjalnie szkoleniowcem zespołu z Old Trafford. Busby objął posadę menedżerską w United po Scottcie Duncanie, który opuścił klub w 1937 roku. Pierwszą osobą, którą Anglik sprowadził do Manchesteru był Jimmy Murphy. Człowiek ten aż do roku 1971 wspaniale pełnił funkcję asystenta menadżera. Murphy wraz z Busbym stworzyli bardzo solidny zespół opierający się na takich piłkarzach jak: Johnny Carey, John Aston, Allenby Chilton, Charlie Mitten, Jack Rowley czy też Stan Pearson.
W sezonie 1946/1947 było już widać owoce współpracy Matta Busbiego z Jimmym Murphym. Zespół dowodzony przez obydwu szkoleniowców zajął wysokie, drugie miejsce w First Division. Dwa kolejne sezony piłkarze United również kończyli na drugim miejscu. W 1948 roku Czerwone Diabły, pokonując Blackpool 4:2, wygrały Puchar Anglii. W 1952 roku mistrzostwo powróciło na Old Trafford. Matt Busby i Jimmi Murphy po cichu już planowali dalsze etapy rozwoju zespołu, który miał wkrótce osiągnąć wszystko. W 1947 roku ponownie zaczęto inwestować w juniorskie zespoły United. Nie trzeba było długo czekać, a już na początku lat 50 z juniorów kilku zawodników wyrosło na graczy pierwszego zespołu. Jeff Whitefoot, Jackie Blanchflower i Roger Byrne to pierwsi juniorzy, którym udało się przebić do podstawowego składu United. W 1953 roku dołączyli do nich Billy Foulkes, Mark Jones, David Pegg, Liam Whelan, Eddie Colman i Duncan Edwards. Odmłodzoną drużynę Manchesteru United zaczęto nazywać Busby Babes (Dzieci Busbiego). Rzeczywiście w młodych piłkarzach drzemał olbrzymi potencjał. Busby Babes w 1956 i 1957 roku zdobyli mistrzostwo kraju. Również w 1957 roku byli finalistami Pucharu Anglii.
Busby wciąż z optymizmem patrzył w przyszłość. Podążając śladem innych angielskich klubów jako mistrz kraju zdecydował się na udział w Pucharze Europy, pomimo zakazu angielskiej federacji (FA). W 1957 roku zespół Busbiego zdołał dotrzeć aż do półfinału, przegrywając z późniejszym zwycięzcą - Realem Madryt. Do następnego sezonu podchodzono z wielkimi nadziejami. Wielkie plany Matta Busbiego zostały załamane, po tym jak doszło do tragedii na lotnisku w Monachium dnia 6 lutego 1958 roku. W tej katastrofie omal nie zginął sam Matt Busby. Asysten Busbiego - Jimmym Murphy, który nie uczestniczył w katastrofie zdołał odbudować zespół i doprowadzić go do finału Pucharu Anglii. Ostatecznie United przegrało 2:0 z Boltonem Wanderers.
Powrót Busbiego do kierowania zespołem następuje w sierpniu 1958 roku. Matt inwestuje ogromne pieniądze, aby wypromować swoich juniorów oraz poczynić odpowiednie transfery. Albert Quixall, Noel Cantwell, Denis Law i Pat Crerand dołączyli do zespołu z Old Trafford w późnych latach 50. oraz wczesnych 60. Pomimo słabych występów w lidze w 1963 roku United udało się wygrać Puchar Anglii. Pokonując 3:1 Leicester City po raz trzeci w historii klubu sięgnęli po to trofeum. Mistrzostwo na Old Trafford powróciło w 1965 roku. Dwa lata później Busby Babes ponownie sięgnęli po prymat w Anglii. Wygrana w lidze w sezonie 1966/1967 pozwoliła zespołowi Matta Busbiego wystartować w rozgrywkach Pucharu Europy. W 1967 roku Diabły osiągnęły finał. Ostatnim przeciwnikiem zespołu United na drodze do chwały miał być zespół Benfiki Lizbona. Finał odbył się 29 maja na stadionie Wembley. Czerwone Diabły pokonały aż 4:1 zespół mistrza Portugalii i tym samym stały się pierwszym angielskim klubem, który wygrał te prestiżowe rozgrywki. Spełniło się marzenie Matta Busbiego. Zaledwie rok później Diabły w rozgrywkach Pucharu Europy osiągnęły półfinał.
Za zasługi dla kraju jak i dla klubu Busby został odznaczony tytułem szlacheckim. Po 23 latach owocnej pracy pod koniec sezonu 1968/1969 Sir Matt Busby ogłosił, że chciałby zakończyć menedżerską karierę. Oficjalnie Sir Matt zrezygnował z kierowania United w dniu 20 grudnia 1970 roku, pomimo nalegań zarządu, którzy namawiali go do kierowania drużyną przynajmniej do końca sezonu. Sir Matt Busby nie rozstał się zupełnie z Manchesterem United. Objął on posadę głównego menadżera. Następnie Busby został dyrektorem klubu i utrzymał tę posadę aż do 1982 roku.
Sir Matt Busby był osobą powszechnie szanowaną. Za swoje zasługi został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego w 1958 roku. W 1967 roku stał się 66. honorowym obywatelem Manchesteru. Po wygranej w Pucharze Europy został nadany mu tytuł szlachecki. W 1980 roku objął posadę prezydenta Manchesteru United. W 1968 roku wygrał plebiscyt na Managera Roku. W 1993 roku droga przy której mieścił się stadion Old Trafford została ochrzczona imieniem Sir Matta Busbiego. Wspaniałego menadżera United opisuje przydomek - Pan Manchester United.
Po krótkiej chorobie Sir Matt Busby zmarł w styczniu 1994 roku w szpitalu Alexandra w Cheadle. Podczas ceremonii pogrzebowej za orszakiem żałobnym szły tłumy ludzi. Kondolencje składali nie tylko fani United. Busby zaskarbił sobie wielu kibiców. W dniu 27 kwietnia 1996 roku przed Old Trafford postawiono brązowy odlew figury Sir Matta Busbiego, człowieka, który od zawsze jest kojarzony z Manchesterem United.
Cytaty:
Wygrywanie meczów nie jest miarą prawdziwych osiągnięć... Nie jest dyshonorem przegrywać, kiedy w grę wkłada się całe swoje serce. Najważniejsze jest to, aby gra była przeprowadzona zgodnie z duchem sportu... bez faworyzowania, a w ferworze walki fair play. Każdy piłkarz danej drużyny powinien akceptować jakikolwiek wynik bez goryczy i zarozumiałości.
Mecz pomiędzy dwoma wielkimi drużynami jest najlepszy. Piłka nożna to wspaniałe widowisko. Kocham dramaturgię spotkań, piękne zagrania oraz atmosferę spotkań. Futbol jest nieoceniony w historii światowego sportu. Piłka nożna urzekła mnie, czuję, że jej urok jest dla mnie niczym natchnienie dla poety. Futbol jest ponadczasowy, posiada w sobie magiczną moc...
[edytuj] Linki zewnętrzne
Albut (1892–1900) • West (1900–03) • Mangnall (1903–12) • Bentley (1912–14) • Robson (1914–21) • Chapman (1921–26) • Hilditch (1926–27) • Bamlett (1927–31) • Crickmer (1931–32) • Duncan (1932–37) • Crickmer (1937–45) • Busby (1945–69) • McGuinness (1969–70) • Busby (1970–71) • O'Farrell (1971–72) • Docherty (1972–77) • Sexton (1977–81) • Atkinson (1981–86) • Ferguson (1986–)
