Mejszagoła
Z Wikipedii
Współrzędne: 54°52'20" N 25°04'00" E
| Mejszagoła | |||
|
|||
| Państwo |  Litwa |
||
| Okręg | wileński | ||
| Położenie | 54° 52' 20 '' N 25° 04' 00 '' E |
||
| Ludność (2001) • liczba ludności |
1634 |
||
| Kod pocztowy | LT-14025 | ||
| Miasta partnerskie |  Krotoszyn |
||
|
Położenie na mapie
  Mejszagoła
|
|||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||
Mejszagoła, lit. Maišiagala - miasteczko na Litwie, zlokalizowane w rejonie wileńskim liczące 1 852 mieszkańców.
Spis treści |
[edytuj] Opis
Mejszagoła to stolica gminy liczącej 3 150 mieszkańców. Na terytorium gminy jest 41 wsi, większe z nich: Korwie (346 mieszkańców), Gudele (189 mieszkańców), Kiemiele (177 mieszkańców). Powierzchnia terenu: 10 085 ha, z tego – 5 568 ha stanowią użytki rolne, 1 344 ha- lasy, 3 173 ha - zbiorniki wodne oraz grunty o innym przeznaczeniu.
Na terytorium gminy znajdują się: poczta, 2 szkoły średnie, 2 szkoły podstawowe, przedszkole, 2 biblioteki, 2 Domy Kultury, posterunek policji, posterunek straży pożarnej, ambulatorium, 6 sklepów, 2 kościoły, cmentarz, 2 zagrody agroturystyczne, grodzisko w Mejszagole, pozostałości dworu w Korwiu.
Przedsiębiorczość lokalna: rolnictwo i leśnictwo, usługi świadczone dla mieszkańców.
[edytuj] Historia
Mejszagoła jest podobno jedną z najdawniejszych osad na Litwie. W czasach pogańskich był tu podobno drewniany zamek i dwór wiejski wielkich książąt litewskich. Zdaniem kronikarza Jana Długosza po ustąpieniu tronu Władysławowi Jagielle miał tutaj mieszkać aż do śmierci i zostać pochowany Olgierd.
W 1365 r. Mejszagoła została zniszczona najazdem krzyżackim. Wiosną 1390 r. podczas kolejnego najazdu Krzyżacy całkowicie spalili należący niegdyś do księcia Olgierda zamek. W XIV wieku Mejszagoła była już sporym miasteczkiem. W 1387 r. został tu zbudowany jeden z siedmiu pierwszych na Litwie kościołów (z fundacji Władysława Jagiełły, na pamiątkę przyjęcia religii katolickiej). W 1528 r. Mejszagoła jest wspominana jako miasto. Było tu 39 karczm, duży rynek. Wkrótce otrzymała przywileje miasta handlowego. Mejszagoła była następnie dzierżawiona przez królową Bonę. W XVIw. pożar kilkakrotnie niszczy kościół, zostaje on odbudowany przez króla Zygmunta II Augusta.
W 1771 Mejszagoła była starostwem niegrodowym, dzierżawił ją starosta wiłkomierski Eperyesz. W 1792 r. miasteczku nadano prawa magdeburskie i przyznano herb - wizerunek św. Antoniego z Dzieciątkiem na ręku.
W 1760 r. zbudowany zostaje przez ks. Bejnarta (wspomożonego przez starostę Eperyesza) nowy drewniany kościół. W 1865 zostaje on odnowiony przez ks. Urbanowicza.
Następnie Mejszagoła była własnością Wołowiczów, a od 1802 Houwaltów.
Mejszagolanie są dumni ze swojej założonej jeszcze w XVIII w. szkoły, a także kościoła pw. Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny (znajdują się w nim elementy wyposażenia z XVIw.). Dużym szacunkiem cieszy się długoletni proboszcz w Mejszagole, ksiądz prałat Józef Obrembski (jego imię nadano w 2007 roku mejszagolskiej Szkole Średniej nr 1).
[edytuj] Bibliografia
- Mejszagoła. W: Filip Sulimierski red.: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich T. 6. Bronisław Chlebowski red., Władysław Walewski red. Warszawa: F. Sulimierski i Wł. Walewski, 1885, ss. 243-244.
