Menoetius
Z Wikipedii
| Odkrycie | |
|---|---|
| Odkrywca | William J. Merline, Laird M. Close, N. Siegler, D. Potter, C. R. Chapman, C. Dumas, F. Menard i D. C. Slater |
| Data odkrycia | 29 października 2001 |
| Oznaczenie prowizoryczne | S/2001 (617) 1 |
| Charakterystyka orbity | |
| Średnia odległość od środka planetoidy |
680 ± 20 km |
| Mimośród | 0,02 ± 0,02 |
| Okres obiegu wokół planety | 4,283 ± 0,004 d |
| Nachylenie orbity | ?° |
| Jest naturalnym satelitą | 617 Patroclusa |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 112,6 ± 3,2 km |
| Masa | (1,36±0,11) x 1018 kg (cały układ) |
| Średnia gęstość | 0,8? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
równy okresowi obiegu? |
| Jasność absolutna | m |
| Albedo | ? |
| Temperatura powierzchniowa | ok. 110 K ? |
Menoetius, pełna nazwa (617) Patroclus I Menoetius, oznaczenie prowizoryczne S/2001 (617) 1 to towarzysz planetoidy 617 Patroclus z grupy asteroid trojańskich Jowisza. Nazwa składnika pochodzi od Menojtiosa, syna Japetusa i Klymene w mitologii greckiej.
Ze względu na niewiele mniejsze rozmiary od głównego składnika, należy raczej mówić o tym układzie podwójna planetoida. Menoetius ma ok. 112 km średnicy (Patroclus zaś ok. 122 km). Odległość między tymi ciałami wynosi 680+/-20 km. Ciała te obiegają wspólny środek masy w czasie 4,3 dnia.
