Michał Küchmeister von Sternberg

Z Wikipedii

Michał Küchmeister von Sternberg – wielki mistrz zakonu krzyżackiego (1414-1422)

Urodził się w 1370 r. na Śląsku. Po wstąpieniu w młodym wieku do zakonu krzyżackiego rozpoczął swą służbę w Bałdze, skąd wychodziły wyprawy zakonnych rycerzy i ich gości na Litwę, następnie został komturem na zamku w Rhein (Ryn). W latach 1396-1402 był prokuratorem kętrzyńskim, w 1400 r. został także szafarzem elbląskim. Później w Królewcu sprawował urząd wielkiego szafarza. Od 1404 r. był wójtem Żmudzi, a od 1410 r. wójtem Nowej Marchii.

Po bitwie grunwaldzkiej próbował z wojskami zaciężnymi i własnymi wasalami odzyskać utracone przez zakon pozycje. W bitwie pod Koronowem (wrzesień 1410) poniósł klęskę, dostał się do niewoli i został osadzony na zamku w Chęcinach. Z Polski powrócił latem 1411 r., aby objąć urząd wielkiego marszałka i przewodniczyć delegacji krzyżackiej podczas sądu polubownego w Budzie w 1412 r., który potwierdził ustalenia pokoju toruńskiego 1411 r. Niezadowolony z takiego obrotu sprawy wielki mistrz oskarżył go o nieprzestrzeganie wcześniej ustalonych z nim instrukcji. W wyniku klęski zakonu w bitwie pod Grunwaldem jego militarna i ekonomiczna potęga podupadła. Nastąpiła też przebudowa świadomości mieszkańców Prus. Nic więc dziwnego, że gdy wielki mistrz Henryk von Plauen dążył do wojny z Polską, zgromadzone wojsko krzyżackie (pruska szlachta i chłopi) we wrześniu 1413 r. pod Lidzbarkiem Welskim odmówiło walki z Polską.

Küchmeister odsunął od władzy Plauena, a 7 stycznia 1414 r. oficjalnie wybrany został na urząd wielkiego mistrza krzyżackiego. Znacząco złagodził politykę wewnętrzną państwa zakonnego: przywrócił rady miejskie i na sądzie rycerskim w Bratian pozwolił na powrót członków pruskiego Towarzystwa Jaszczurczego zwanego także Związkiem Jaszczurczym. Zobowiązał się także ukrócić nadużycia państwowych urzędników. Wobec ponownego konfliktu z Polską zwanego wojną głodową wysłał w 1414 r. rozpaczliwy list do papieża Jana XXIII (znanego jako antypapież Jan XXIII), w którym błagał go o powstrzymanie polskiego króla Władysława Jagiełły. Jednocześnie, świadomy słabości militarnej zakonu, nakazał wycofanie sił do obronnych zamków i miast oraz utrudnianie polskiego pochodu poprzez niszczenie pól i młynów wodnych. W marcu 1422 r. złożył rezygnację z urzędu wielkiego mistrza.

Zmarł w Gdańsku 15 grudnia 1423 r. Pochowany został w kaplicy św. Anny na zamku w Malborku.