Michał Kazimierz Ogiński

Z Wikipedii

Michał Kazimierz Ogiński
Michał Kazimierz Ogiński
Ogiński
Data urodzenia	1730
Data śmierci	1800

Rodzina	Ogińscy
Rodzice	Józef Tadeusz Ogiński Anna Korybut-Wiśniowiecka
Małżeństwo	Aleksandra Czartoryska
Dzieci	brak

Michał Kazimierz Ogiński - książę herbu Ogiński (ur. 17301728? – zm. 31 maja 1800 Warszawa) – generał lejtnant, hetman wielki litewski 1768 - 1793, wojewoda wileński od 1764, pisarz polny litewski od 1748, cześnik wielki litewski od 1744. Polityk - stronnik S. Leszczyńskiego.

Patent generała uzyskał w 1748 jako pisarz w litewskim wojsku. W 1757 jako wolontariusz francuski walczył pod Hastenbeck. To była cała edukacja wojskowa. W 1764 wojewoda wileński był jednym z kandydatów Rosji do tronu polskiego. Od 1768 formalnie hetman. w 1771 przystąpił do konfederacji barskiej na Litwie, odniósł lokalny sukces pod Annopolem na Polesiu i nad rz. Zelwą. W 1771, na skutek nieznajomości taktyki, został rozgromiony przez wojska rosyjskie pod wodzą Aleksandra Suworowa w bitwie pod Stołowiczami, a następnie udał się na emigrację. Do 1776 przebywał w Wiedniu, Paryżi innych miastach. Komponował i grał. Zasłynął jako muzyk. Pogodził się z królem, i wrócił do łask ale od armii trzymał sie z dala. W czasie Sejmu Czteroletniego należał do stronnictwa patriotycznego. Po upadku konstytucji 3 maja, na znak protestu złożył buławę.

Typ oświeconego magnata. Doskonale gospodarował w swoich dobrach, wznosząc wiele fabryk i manufaktur. Zbudował trakt pińsko-wołyński, a w latach 1765-1784 Kanał Ogińskiego łączący Niemen z Dnieprem. Był europejskiej sławy muzykiem. Studiował grę skrzypcową u G. B. Viottiego. grał również na harfie i klarnecie. Na swoim dworze w Słonimiu utworzył centrum kultury i sztuki, utrzymywał teatr operowy i sławną orkiestrę. Pisał bajki, wiersze, piosenki, tłumaczył z obcych języków. Udoskonalił mechanizm harfy, napisał kilka polonezów na skrzypce i fortepian. Utrzymywał teatr polski i włoski, założył drukarnię. Napisał kilka oper:"" Cyganie" - 1786, "Filozof zmieniony" - 1771, "Pola Elizejskie" - 1788, "Telemak" - 1780

Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Powązkowskim - katakumby.

Odznaczony Orderem Orła Białego.

Był też autorem dzieł literackich:

"Książka in Octavo Majori" (1781)
"Powieści historyczne i moralne" (1782)
"Bajki i nie bajki" (1788)

[edytuj] Bibliografia

H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001. Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam" Warszawa 1996