Michał Pełczyński
Z Wikipedii
Michał Pełczyński (ur. 8 września 1775 w Imbramowicach, powiat olkuski, zm. 1844), generał brygady i topograf wojskowy, żołnierz wojny polsko-rosyjskiej (1792), wojsk Księstwa Warszawskiego oraz Królestwa Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
[edytuj] Wojna polsko-rosyjska
Michał Pełczyński podczas wojny polsko-rosyjskiej w 1792, jako konstruktor inżynier znajdował się w grupie pułkownika Sierakowskiego (? - imię?), rozpoznającej tereny Wołynia i Kijowszczyzny. Walczył pod Dubienką. Brał udział w obronie Warszawy, został ranny podczas obrony lasku powązkowskiego. Po rozproszeniu się resztek Wojska Polskiego w 1794 pod Radoszycami przerwał służbę wojskową.
[edytuj] Wojny przeciwko Prusom, Austrii i Rosji
Ponownie zaciągnął się do wojska w 1806 w stopniu kapitana, przydzielony do 2 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego. Walczył przeciwko Prusom w czasie drugiego oblężenia Grudziądza, a w roku 1809 przeciwko Austrii. 16 lipca 1810 awansował na szefa szwadronu adiutanta polowego gen. dyw. Ludwika Kamienieckiego. Przy jego boku odbył kampanię przeciwko Rosji w roku 1812. W czasie kampanii niemieckiej w 1813 roku, przydzielony został do sztabu VIII korpusu Wielkiej Armii. Brał udział w bitwach pod Gabel, Lobau i Borna. Za tę kampanie odznaczony został Złotym Krzyżem Virtuti Militari. W bitwie pod Lipskiem, lekko ranny, dostał się do niewoli. Zwolniony, powrócił do kraju.
[edytuj] Służba po wojnie
22 stycznia 1815 roku. otrzymał przydział w stopniu majora do Kwatermistrzostwa Generalnego Wojska Polskiego. Przeprowadził wraz z kapitanem Franciszkiem Valentinem d'Hauterive rozpoznanie granicy pruskiej od Warty do Śląska. Awansował na podpułkownika, a w 1820 roku na pułkownika. W pierwszych latach istnienia Kwatermistrzostwa poszczególni oficerowie z braku stałego zatrudnienia przydzieleni byli do sztabów dywizji.
W latach 1816-1817 Pełczyński został odkomenderowany do sztabu 2 dywizji piechoty. Jako oficer Kwatermistrzostwa brał udział w pracach topograficznych. W roku 1819 na żądanie władz rosyjskich, Kwatermistrzostwo zajmowało się zbieraniem materiałów do dokładnego wykreślenia mapy Królestwa Polskiego, województw i obwodów na arkuszach nowego wydania mapy Semitopograficzeskaja karta inostrannych władienij po zapadnoj granice Rossijskoj Imperii... (skala 1: 252000) Po wykonaniu tych prac Pełczynski otrzymał Order Św. Włodzimierza czwartej klasy. Z powodu złego stanu zdrowia, 30 stycznia 1830 otrzymał na własną prośbę dymisję w stopniu generała brygady. Zmarł w roku 1844, pochowany w Parysowie.
[edytuj] Życie prywatne
Ożeniony z Izabelą z Moszkowskich, miał 3 synów i córkę: Michała Edwarda Feliksa, Marię (poślubiła Mariana Baranieckiego), Hipolita Józefa i Aleksandra Macieja Kazimierza. Synowie w roku 1845 otrzymali przyznanie praw szlachectwa, na podstawie posiadania stopnia oficerskiego przez ich ojca. Wymienione ordery są wystawione na Zamku Królewskim w Warszawie.
[edytuj] Źródła
- Jan Ziółek, MichałPełczyński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXV, 1980
