Mierzynek (województwo zachodniopomorskie)

Z Wikipedii


Mierzynek
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	białogardzki
Gmina	Karlino
Strefa numeracyjna (do 2005)	94
Kod pocztowy	78-230
Tablice rejestracyjne	ZBI

Mierzynek – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Karlino.

Wieś sołecka licząca niewiele ponad 20 mieszkańców. Położona na wschód od drogi Karlino - Mierzyn.

[edytuj] Historia

Do 1820 roku Mierzynek należał do klucza dóbr w Mierzynie, którego właścicielem był Joachim Friedrich Scheunemann. W 1822 roku podzielił swój majątek między swoich synów. W Mierzynku wybudowano nową siedzibę. Od 1862 roku właścicielem majątku był Robert Ludwig Scheunemann i jego spadkobiercy w linii prostej. Majatek stanowił ich własność aż do II wojny światowej.

[edytuj] Zabytki

Dwór został zbudowany w I połowie XIX wieku w stylu eklektycznym. Budynek składa się z trzech brył.
- Najstarszą część stanowi parterowy budynek z ryglówki z dziesięcioosiową fasadą zwróconą w kierunku wschodnim. Ten budynek posiada dwa wejścia w osiach bocznych. Nad czterema środkowymi osiami, w części dachowej znajduje się czteroosiowa wystawka kryta odrębnym dachem dwuspadowym. Wyraźnie jest widoczna konstrukcja ryglowa. Pola pomiędzy ryglami są tynkowane. Dach budynku naczółkowy, pokryty dachówką cementową układaną w romby.
- Do tego budynku dobudowano w II połowie XIX wieku dwukondygnacyjną, siedmioosiową bryłę pokrytą odrębnym, dwuspadowym dachem o kalenicy prostopadłej do kalenicy budynku starszego. Wejście do budynku znajduje się w osi centralnej parteru. Otwory okienne i drzwi ozdobione są regularnymi, półpełnymi łukami stanowiącymi ich zamknięcie.
- Trzecia część dworu pochodzi z I połowy XX wieku i została dobudowana do południowej, szczytowej elewacji, najstarszej części dworu. Ten budynek jest trójkondygnacyjny a swoją wielkością przytłacza stary dwór. Kryty jest dachem czterospadowym, wejście umieszczono w elewacji południowej. Budynek nie ma połączenia z wnętrzem wcześniejszego domu.
  Powierzchnia Użytkowa całości obiektu wynosi 820 m².
  Po II wojnie światowej, od 1947 roku, budynek stanowi własność czterech gospodarzy.

Park, o powierzchni 4,3 ha (w tym 0,1 wód) został założony w II połowie XIX wieku. Założono go zgodnie z założeniami stylu eklektycznego (regularny układ). W założeniu droga wjazdowa i aleja prowadząca do dworu były zadrzewione po obu stronach. Duża, otwarta płaszczyzna za dworem tworzyła wnętrze ogrodowe. W północnej części parku został założony sad (dzisiaj zarośnięty i zdziczały). Całość siedliska, wzdłuż jego granic, była obsadzona zadrzewieniami rzędowymi.

Podział działek pomiędzy czterech właścicieli spowodował, że czytelny układ parku i charakter jego założenia, zatarły się.