Momčilo Đujić

Z Wikipedii

Momčilo R. Đujić (ur. 27 lutego 1907 r. we wsi Topolje koło Knina, zm. 11 września 1999 r. w San Marcos w USA) – duchowny prawosławny, dowódca czetnicki podczas II wojny światowej.

[edytuj] Biografia

Momčilo R. Đujić uczył się w szkole powszechnej w Kninie, a następnie gimnazjum w Šibeniku. Przeszedł jednak do seminarium prawosławnego w miejscowości Sremski Karlovci. W 1933 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Pierwsze probostwo objął w mieście Strmica koło Knina. Uczestniczył w demonstracjach w Belgradzie skierowanych przeciwko podpisaniu przez rząd jugosłowiański konkordatu ze Stolicą Apostolską na krótko przed agresją Niemiec na Jugosławię 6 kwietnia 1941 r.

Po powstaniu Niezależnego Państwa Chorwackiego (NDH) i pierwszych masakrach Serbów przez Chorwatów M. Đujić wraz z grupą swoich popleczników rozbroił posterunek żandarmerii w Strmicy. Kiedy w rejon Knina przybyło włoskie wojsko, znalazł się w obozie dla serbskich uchodźców. Latem 1941 r. sformował czetnicki oddział partyzancki w północnej Dalmacji, stając na jego czele. We wrześniu został dowódcą pułku czetnickiego "Petar Mrkonjić". Jego oddziały formalnie wchodziły w skład Ochotniczej Milicji Antykomunistycznej, podlegającej włoskim władzom okupacyjnym. W 1942 r. otrzymał tytuł czetnickiego wojewody. Brał udział w organizowaniu Czetnickiej Dywizji Dinarskiej, a następnie został jej dowódcą. Walczył z komunistycznymi partyzantami i chorwackimi ustaszami, współpracując zarówno z Włochami, jak też Niemcami. Ponadto Dywizja Dinarska przeprowadzała czystki etniczne wśród Chorwatów. Pod koniec września 1943 r. dowództwo niemieckiej 114 Dywizji Piechoty otrzymało od najwyższego dowództwa rozkaz aresztowania M. Đujicia, co było związane z obawami przed rzekomym lądowaniem aliantów w Dalmacji i przyłączeniem się do nich czetników. Rozkaz został jednak zlekceważony przez lokalnych dowódców, gdyż potrzebowali oni pomocy do walki z komunistami Josipa Broz Tity. W grudniu 1944 r. Dywizja Dinarska wycofała się za zgodą władz NDH poprzez chorwackie Przymorze i Istrię do Słowenii. W pierwszych dniach maja 1945 r. skapitulowała przed Brytyjczykami.

Momčilo Đujić został aresztowany i osadzony w obozie w miejscowości Ebola we Włoszech. Wypuszczony na wolność wyjechał do USA, a następnie Kanady, gdzie założył Ruch Serbskich Czetników "Ravne Gore". W komunistycznej Jugosławii był oskarżony o zbrodnie wojenne i kolaborację oraz zaocznie skazany na karę śmierci. Władze amerykańskie jednak nigdy nie zgodziły się na wydanie go. Ostatni okres swojego życia spędził w Kalifornii.

28 czerwca 1989 r. M. Đujić nadał tytuł wojewody Vojislavowi Šešeljowi, przywódcy Serbskiej Partii Radykalnej (SRS), która odwołuje się do tradycji czetników. Odwołał go jednak w grudniu 1998 r. z powodu współpracy SRS ze Slobodanem Miloševiciem, którego polityki nie aprobował.