Muflon

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Muflon
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Rodzina	krętorogie
Rodzaj	Ovis
Gatunek	muflon
Nazwa systematyczna
Ovis musimon
Pallas, 1762
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: narażony
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Muflon (Ovis musimon) - gatunek ssaków łożyskowych z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla). Pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardynii, ale został introdukowany w wielu miejscach Europy. Przodek owcy domowej. Najmniejszy przedstawiciel dzikich owiec.

Spis treści 1 Wygląd 2 Występowanie 3 Środowisko 4 Tryb życia 5 Pożywienie 6 Rozród

[edytuj] Wygląd

Długość ciała

owca (samica) od 1,2 m, tryk (baran, samiec) 1,35 m

Długość ogona

zwany chwostem: ok. 3-6 cm

Wysokość w kłębie

owca 70 cm, tryk do 88 cm

Masa ciała

owca 25-40 kg, tryk 35-55 kg

Ubarwienie

Ubarwienie tryków (zwane inaczej wełną lub runem) jest jasne, szata zimowa jest bardziej brązowa. Samce posiadają często tzw. siodło, charakterystyczną białą plamę na bokach ciała. Podbrzusze, lustro na zadzie i wewnętrzne strony nóg są białe. Wełna muflona, z wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka.

Rogi

Charakterystyczne, duże, skręcone ślimakowato. Owce nie mają rogów, ewentualnie małe i skierowane do tyłu. U samców proces ich wzrostu jest stopniowy. Już po urodzeniu uwypuklają się na kości czołowej możdżenie. Po miesiącu zaczyna przyrastać rogowa pochwa. Na początku zimy rogi osiągają 15-20 cm, a ich wzrost zatrzymuje się. Na tym etapie zaznacza się wyraźnie pierścień roczny. W następnym roku rozwija się 11-13 zgrubień. Rogi przyrastają o kolejne 20 cm. Z nadejściem zimy wzrost znowu ustaje. Taki cykl powtarza się przez 4-5 lat, dopóki rogi nie skręcą się ślimakowato. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ślimy.

[edytuj] Występowanie

Czyste muflony bez domieszek obcej krwi występują jedynie na Korsyce i Sardynii. Aklimatyzowano go w wielu miejscach Europy dla celów łowieckich. W Polsce muflony pojawiły się w roku 1902 w Sudetach (Masyw Śnieżnika,Góry Sowie,Góry Bardzkie). W Górach Świętokrzyskich introdukowano go w 1952. Zamieszkuje też Wzgórza Dylewskie w województwie warmińsko-mazurskim. Ostatnimi czasy pojawiły się na Podkarpaciu i w Beskidzie Śląskim,oraz w okolicach Bystrzanowic Dworu (ich ilość tam wynosi około 15 sztuk). W triadzie wąwozów: Lipa, Siedmica, Myśliborski (Okolice Jawora, Wojcieszowa - Pogórze Kaczawskie) w połowie lat 90-tych populację Muflonów szacowano na około 200 sztuk.

[edytuj] Środowisko

Na swoim pierwotnym obszarze występowania przystosowany do życia na porośniętych skąpą roślinnością górzystych terenach. Tam na twardym gruncie ścierały się kopyta zwierząt. W wielu miejscach gdzie muflon został introdukowany brak takiej możliwości powoduje u tych zwierząt zbyt duży rozrost racic. Zbyt długie kopyta przeszkadzają zwierzętom się poruszać.

[edytuj] Tryb życia

Na żer wychodzi zwykle o zmierzchu, lecz tam gdzie nie jest niepokojony muflon pasie się również w ciągu dnia. Jest bardzo sprawnym zwierzęciem: dobrze widzi, w razie potrzeby szybko biega i skacze. Tak jak samice owcy domowej, samice muflona beczą. Tryki rzadko wydają dźwięki. W czasie rui odgłos zderzających się rogów niesie się na wiele kilometrów. Swoje terytorium zaznaczają wydzieliną gruczołów znajdujących się między palcami. Żyją w stadzie nazywanym kierdlem bądź rudlem.

[edytuj] Pożywienie

Żywi się roślinami zielnymi, liśćmi krzewów i owocami. Zimą zadowala się suchymi liśćmi, korą drzew, gałązkami i porostami.

[edytuj] Rozród

Ruja przypada na październik lub listopad. Ciąża, po której rodzi się zazwyczaj jedno jagnię, trwa 5 miesięcy. Bliźniaki należą do rzadkości. Już w kilka godzin po porodzie noworodek o masie 2 kg podąża za matką.