Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie
Z Wikipedii
Muzeum Archidiecezjalne w Gnieźnie zostało erygowane w 1989 przez ówczesnego biskupa gnieźnieńskiego, kardynała Glempa. Pierwszym dyrektorem, kustoszem i organizatorem zbiorów był Bolesław Dzierwa. Muzeum zostało otwarte w 1991.
Początkowo zbiory prezentowane były w skarbcu Katedry gnieźnieńskiej. Wkrótce jednak przeniesione zostały do specjalnie w tym celu zaadoptowanego budynku znajdującego się tuż przy Katedrze na Wzgórzu Lecha.
Zbiory Muzeum obejmują zabytki sztuki sakralnej należące do archidiecezji gnieźnieńskiej często przeniesione z innych miejsc (np. kolegiata w Kruszwicy i Trzemesznie).
Do najcenniejszych eksponatów Muzeum zalicza się:
- Kielich Świętego Wojciecha - agatowa czara z X wieku w złotej oprawie z przełomu XII i XIII wieku
- Kielich Dąbrówki (I kielich Dąbrówki)- wykonany ok. 1170 roku
- Kielich królewski (II kielich Dąbrówki) - dar Mieszka III Starego dla gnieźnieńskiej archikatedry , wykonany ok. 1190 roku, pochodzi z Trzemeszna
- Opłakiwanie z Gościeszyna - rzeźba z ok. 1420 r.
- Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny - XIV-wieczna drewniana płaskorzeźba pochodząca z kościoła w Liszkowie
Muzeum sprawuje również opiekę nad skarbcem katedralnym, który obok Wawelskiego należy do posiadających najcenniejsze i najbardziej unikatowe zabytki sakralnej sztuki romańskiej i gotyckiej oraz nad zabytkami samej Katedry, do których należą m.in. Drzwi Gnieźnieńskie.
