Mychajło Fomenko

Z Wikipedii

Mychajło Iwanowycz Fomenko lub Michaił Iwanowicz Fomienko (ukr. Михайло Іванович Фоменко, rus. Михаил Иванович Фоменко, ur. 19 września 1948 w Małej Rybicy, obwód sumski, Ukraina) - ukraiński piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Związku Radzieckiego, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Montrealu, trener piłkarski.

[edytuj] Kariera piłkarska

Pierwszym klubem w jego karierze był Spartak Sumy. W radzieckiej ekstraklasie zadebiutował jako zawodnik Zarii Woroszyłowgrad, która na przełomie lat 60. i 70. zaliczała się do ligowej czołówki. W 1972 został zawodnikiem najsłynniejszego klubu Ukraińskiej SRR - Dynama Kijów. W tym samym roku zadebiutował w reprezentacji ZSRR. Przez kilka sezonów był zawodnikiem podstawowej jedenastki Dynama, z którym zdobył Mistrzostwo ZSRR w 1974, 1975 i 1977 oraz krajowy puchar w 1974 i 1978, zaś w 1975 sięgnął po Puchar Zdobywców Pucharów, a następnie po Superpuchar Europy. Rok później wraz z olimpijską reprezentacją Związku Radzieckiego zdobył brązowy medal Igrzysk w Montrealu. W latach 1972-1976 rozegrał łącznie 24 mecze w reprezentacji. Z powodów zdrowotnych zmuszony był zakończyć karierę zawodniczą w 1978 w wieku 30 lat.

1965-69 – Spartak Sumy
1970-71 – Zaria Woroszyłowgrad
1972-78 – Dynamo Kijów

[edytuj] Kariera trenerska

Wkrótce po zakończeniu występów w Dynamie powrócił do rodzinnych Sum, gdzie prowadził zespół Frunzienca. W 1980 znów znalazł zatrudnienie w Dynamie, tym razem jako trener. Przez 5 sezonów pracował jako członek sztabu szkoleniowego, pomagając głównym trenerom Waleremu Łobanowskiemu i Jurijowi Morozowowi. Następnie szkolił mniej znane zespoły z Ukraińskiej SRR: Desnę Czernichów i Krywbas Krzywy Róg oraz gruzińską Gurię Lanczchuti. Po krótkim pobycie w Iraku znów znalazł się w Sumach, jako trener Awtomobilista. Przez rok pracował w Dynamie na stanowisku pierwszego trenera, gdzie w 1993 osiągnął swój największy dotychczasowy sukces szkoleniowy, zdobywając Mistrzostwo i Puchar Ukrainy. Kolejne lata, z wyjątkiem krótkiego epizodu w roli selekcjonera reprezentacji Gwinei spędził na Ukrainie prowadząc zespoły z ekstraklasy i niższych lig. Kilkakrotnie brany był pod uwagę jako kandydat na stanowisko selekcjonera ukraińskiej drużyny narodowej. Od 2006 jest głównym trenerem Tawriji Symferopol.