Myszoskoczki

Z Wikipedii

Myszoskoczki
Przedstawiciel podrodziny: Meriones unguiculatus
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	tkankowce (Histozoa)
Typ	strunowce (Chordata)
Podtyp	kręgowce (Vertebrata)
Gromada	ssaki (Mammalia)
Podgromada	ssaki właściwe (Theria)
Rząd	gryzonie (Rodentia)
Podrząd	Myomorphea
Nadrodzina	Muroidea
Rodzina	myszowate (Muridae)
Podrodzina	myszoskoczki (Gerbillnae)
Nazwa systematyczna
Gerbillnae
John Edward Gray (1825)
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
rodzaje podrodziny Gerbillnae Ammodillus, Brachiones, Desmodilliscus, Desmodillus, Gerbillurus, Gerbillus, Meriones,Microdillus, Pachyuromys, Psammomys, Rhombomys, Sekeetamys, Tatera, Taterillus

Myszoskoczek korzystający z poidełka

Czaszka myszoskoczka

Myszoskoczki nazywane również Gerbilami (Gerbillinae) - podrodzina ssaków łożyskowych z rzędu gryzoni z rodziny myszowatych. Obejmuje około 110 gatunków niewielkich ssaków zamieszkujących zachodnią i południową Azję i północną Afrykę. Do podrodziny Gerbillinae należą szczury pustynne i liczne gatunki myszoskoczków. Większość zwierząt z podrodziny myszoskoczków charakteryzuje się licznymi przystosowaniami do życia w warunkach pustynnych.

Samo słowo gerbil (upowszechnione jako angielska nazwa podrodziny myszoskoczków) pochodzi od zdrobnienia innej grupy gryzoni jerboa. Jerboa (Dipodidae) sa rodziną gryzoni zupełnie niespokrewnioną z myszoskoczkami, żyją one jednak w podobnych niszach ekologicznych.

Jeden z gatunków z tej podrodziny, wywodzący sie z Mongolii, Meriones unguiculatus, znany w Polsce jako myszoskoczek mongolski stał się popularnym zwierzęciem domowym. Został rozpowszechniony w hodowli dzięki doktorowi Victorowi Schwentkerowi, który w 1954 roku jako pierwszy rozpoczął badania nad tym gatunkiem myszoskoczka sprowadzają go do Stanów Zjednoczonych. Myszoskoczek mongolski jest bardzo wytrzymalym i niewymagającym wielu zabiegów zwierzątkiem, w niewoli żyje nawet do pięciu lat.

Ciało typowego gryzonia z podrodziny myszoskoczków mieści się w przedziale od 150 do 300 milimetrów, włącznie z ogonem, który stanowi około połowę długości całego ciała. Wywodzący się z Turkmenistanu myszoskok wielki (Rhombomys opimus) osiąga długość nawet ponad 400 milimetrów.

Do niedawna podrodzina myszoskoczków (Gerbillinae), podobnie jak podrodzina długowłosych włochatostopych szczurów (Lophiomyinae), zaliczana była do rodziny chomikowatych. Jednak badania genetyczne potwierdziły, że powinny one być zaliczane do rodziny myszowatych.

[edytuj] Systematyka

Do podrodziny Gerbilinae należy 14 rodzajów, 9 podrodzajów i około 110 gatunków. Są to między innymi następujące rodzaje i gatunki:

[edytuj] Niewola

Myszoskoczki to zwierzęta stadne. Najlepiej czują się w grupie co najmniej 2 osobników (najlepiej dwie samice). Jeśli są to samiec i samica można liczyć się z szybkim dochowaniem się potomstwa w liczbie 3-7 osobników. W momencie urodzin samica wchodzi w ruje, w trakcie której może być ponownie zapłodniona. Dlatego w chowie sztucznym zaleca się odosobnienie samicy od samca od momentu urodzin przez okres 7 dni w celu uniknięcia kolejnej ciąży co wiąże sie z dużym wysiłkiem fizycznym dla samicy. Młode myszoskoczki po około 14 dni otwierają oczy. Po kolejnych 14 dni stają się całkowicie samodzielne i pryzmują pokarm stały.