Narcyz Celiński

Z Wikipedii

Narcyz Celiński (ur. w 1817 – zm. 27 listopada 1866 w Irkucku) – kapitan sztabowy inżynierii, uczestnik powstania styczniowego, zesłaniec syberyjski, przywódca powstania zabajkalskiego w 1866, dowódca Syberyjskiego Legionu Wolnych Polaków.

Wziął udział w powstaniu wielkopolskim w 1848, a następnie, w tym samym roku, w walkach w Galicji, gdzie dostał się do niewoli austriackiej. Austriacy przekazali go Rosji. Rosjanie karnie wcielili go do armii rosyjskiej i wysłali na Kaukaz, gdzie trwała wojna z Szamilem. W trakcie wojny kaukaskiej awansowany do rangi kapitana. Powrócił do Polski i wziął udział w powstaniu styczniowym, za co został skazany na 8 lat katorgi i zesłany do Irkucka. 25 czerwca 1866 stanął na czele powstania polskich zesłańców nad rzeką Chara-Murin nad południowym Bajkałem. 27 listopada został wraz z innymi siedmioma przywódcami przez Rosjan rozstrzelany w Irkucku. Kornel Ujejski na wieść o krawym stłumieniu tego powstania i egzekucji Celińskiego napisał wiersz Na zgon rozstrzelanych w Irkucku.