Niewolnica Isaura
Z Wikipedii
| Niewolnica Isaura | |
| Oryginalny tytuł | A escrava Isaura |
| Gatunek | serial obyczajowy, telenowela |
| Kraj produkcji | Brazylia |
| Język | portugalski |
| Główne role | Lucélia Santos Rubens de Falco |
| Data premiery | 11 października 1976 |
| Pierwsza emisja | 1976 |
| Liczba odcinków | 100 (wersja 1976) 167 (wersja 2004) |
| Czas trwania odcinka | 60 |
| Produkcja | |
| Stacja telewizyjna | Globo TV |
| Niewolnica Isaura na IMDb | |
| Niewolnica Isaura na filmweb.pl | |
Niewolnica Isaura (port. Escrava Isaura) - brazylijska telenowela z 1976 emitowana w Polsce w 1984. Film nakręcono na podstawie abolicjonistycznej powieści Bernardo Guimarãesa z 1875.
Z liczącej 178 stron powieści udało się nakręcić 100 godzinnych odcinków. Eksportowa wersja była krótsza, gdyż miała 40 odcinków, z których każdy trwał nie dłużej niż pół godziny. Była to pierwsza telenowela wyświetlana w Polsce i od razu wywołała poruszenie. Z jednej strony totalną krytykę w prasie, a z drugiej wielką sympatię widzów. Serial, uważany wówczas za kategorię B, już w czwartym odcinku miał 84% widownię. Jego oddziaływanie na emocje ludzi uznano za fenomen socjologiczny. We wtorkowe wieczory, kiedy nadawano serial, ulice pustoszały. Na fali tej popularności para aktorów grających głównych bohaterów (Isaurę i Leôncia) odwiedziła Polskę w maju 1985. Podczas tygodniowej wizyty odwiedzili Warszawę, Łódź, Skierniewice, Katowice i Kraków. Wszędzie towarzyszyły im tłumy wielbicieli, których aplauz czasami przypominał histerię. Odwiedzali szkoły, szpitale i zakłady pracy.
Po emisji serialu przyszła moda na nadawanie urodzonym dziewczynkom spolszczonego odpowiednika imienia tytułowej bohaterki. Pojawiły się w Polsce Izaury (38 osób). Wbrew pojawiającym się niekiedy informacjom, nie pojawili się jednak chłopcy o imieniu Leôncio (pol. Leoncjusz). Po wizycie Lucélii Santos i Rubensa de Falco kobiety zaczęły nosić fryzury "na Isaurę" (włosy do ramion z przedziałkiem pośrodku). Serial do dzisiaj pozostaje największym eksportowym hitem brazylijskiej telewizji. Został sprzedany do ponad stu krajów świata a chyba największy sukces odniósł w Chinach, gdzie był pierwszym zagranicznym serialem od czasu rewolucji kulturalnej. Lucélia Santos dostała od chińskiej telewizji nagrodę dla najlepszej aktorki oraz towarzyszyła prezydentowi Brazylii, gdy ten składał oficjalną wizytę w Chinach.
W 2004 roku, brazylijska telewizja Globo nakręciła na nowo "Niewolnicę Isaurę". Emitowana już 2 raz przez telewizję Zone Romantica. Nowa wersja ma 167 godzinnych odcinków.
[edytuj] Synopsis
Akcja serialu toczy się w Brazylii w XIX wieku za panowania cesarza Dom Pedro II, na kilkanaście lat przed zniesieniem niewolnictwa w 1888. Główną bohaterką jest Isaura, młoda i piękna niewolnica o jasnym kolorze skóry, która o swoich rodzicach wie tylko tyle, że jej matka była piękną mulatką. Należy do pana Almeidy bogatego plantatora bawełny. Dzięki swojemu kolorowi skóry nie pracuje w polu tylko pomaga w domu. Ester Almeida pod nieobecność syna traktuje ją jakby była jej córką. Zadbała o to żeby Isaura otrzymała dobre wykształcenie i dzięki niej Isaura potrafi pisać i czytać, zna języki obce, ładnie śpiewa, umie tańczyć i grać na fortepianie. Nie żałuje też pieniędzy na drogie suknie z falbanami i bufiastymi rękawami dla Isaury, jakie kupowałaby swojemu dziecku. Życie Isaury toczy się jak w bajce do czasu powrotu z nieukończonych studiów w Europie młodego dziedzica Leoncio, który zakochuje się w niej i usiłuje wszelkimi sposobami uwieść. Od czasu jego powrotu znowu została niewolnicą, której nie wolno podczas wizyt gości przebywać na salonach. Isaura ma jednak innego adoratora – Tobiasa, dziedzica z sąsiedniej plantacji, którego kocha z wzajemnością. Chce on wykupić Isaurę i pojąć za żonę, a nikczemny, jak się szybko okazuje, Leôncio nie chce się na to zgodzić. I nawet kiedy ożeni się z Malviną, córką przyjaciela ojca nadal będzie prześladował Isaurę chcąc zmusić ją do uległości.
W rolach głównych:
- Lucélia Santos — Isaura
- † Rubens de Falco — Leôncio Almeida (zm. 22 lutego 2008)
W pozostałych rolach:
- Roberto Pirillo — Tobias Vidal
- Elisa Fernandes — Taís Vidal .... siostra Tobiasa
- Amiriz Veronese — Alba .... matka Tobiasa, wdowa, ciężko chora, przekazała majątek dzieciom.
- Zeni Pereira — Januária .... stara niewolnica, gosposia w hacjendzie, uwielbia Isaurę.
- Beatriz Lyra — Ester Almeida
- Gilberto Martinho — Comendador Almeida
- Edwin Luisi — Álvaro .... młody milioner, abolicjonista, zakochany w Isaurze.
- Carlos Duval — Beltrão .... ogrodnik, zakochany w Isaurze.
- Gilda Sarmento — Carolina
- Haroldo de Oliveira — André ....młody niewolnik, niepokorny, początkowo kocha się w Isaurze.
- Isaac Bardavid — Francisco .... bezwzględny nadzorca niewolników na plantacji Almeidy.
- Léa Garcia — Rosa .... młoda niewolnica, marzy o Leôncio i zazdrości Isaurze jego zainteresowania.
- Maria das Graças — Santa ....młoda niewolnica, bliska przyjaciółka Isaury, zakochana w André.
- Mário Cardoso — Henrique Fontoura .... brat Malviny, zakochany w Tais.
- Norma Blum — Malvina Fontoura .... żona Leôncia, pomaga Isaurze.
- Dary Reis — Conselheiro Fontoura
- Átila Iório — Miguel .... ojciec Isaury i zarządca na plantacji Tobiasa.
- Ary Coslov — Geraldo .... najlepszy przyjaciel Alvara.
- Ângela Leal — Carmem .... aktorka, przyjaciółka Almeidy.
- José Maria Monteiro — Capitão Andrada .... ojciec Luci, bogacz ziemski.
- Clarisse Abujamra — Lúcia Andrada .... zakochana w Alvaro.
- Ítalo Rossi — José .... towarzysz Leôncia w interesach, zdolny do wszystkiego dla pieniędzy..
- Francisco Dantas — Mattoso
- Myrian Rios — Aninha
- André Valli — Martinho
- Ana Maria Grova — Eneida
- Neusa Borges — Rita .... niewolnica służąca w domu.
- Marlene Figueiró — Leonor .... młoda niewolnica, osobista służąca Tais.
- Nena Ainhoren — Lucíola
- Aguinaldo Rocha — Dr. Alceu .... prawnik Estery, ma przygotować akt uwolnienia Isaury.
- Mário Polimento — Palhares
- Edyr Castro — Ana
- Almeida Santos — Jayme .... służący, nadzoruje niewolników na plantacji.
- Lady Francisco — Juliana
- Henriette Morineau — Madame Bensançon
- Ana Lucia Torre
