Web - Amazon

We provide Linux to the World


We support WINRAR [What is this] - [Download .exe file(s) for Windows]

CLASSICISTRANIERI HOME PAGE - YOUTUBE CHANNEL
SITEMAP
Audiobooks by Valerio Di Stefano: Single Download - Complete Download [TAR] [WIM] [ZIP] [RAR] - Alphabetical Download  [TAR] [WIM] [ZIP] [RAR] - Download Instructions

Make a donation: IBAN: IT36M0708677020000000008016 - BIC/SWIFT:  ICRAITRRU60 - VALERIO DI STEFANO or
Privacy Policy Cookie Policy Terms and Conditions
Nine Inch Nails - Wikipedia, wolna encyklopedia

Nine Inch Nails

Z Wikipedii

Nine Inch Nails

Trent Reznor w 2008r.
Pochodzenie Cleveland, Ohio, Stany Zjednoczone
Gatunek Rock industrialny
Rock alternatywny
Metal alternatywny
Dark ambient
Aktywność 1988–nadal
Wytwórnia płytowa The Null Corporation
Interscope
Nothing
TVT
Island
Rykodisc
Powiązania Tapeworm
Marilyn Manson
Saul Williams
Aktualni członkowie
Trent Reznor
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nine Inch Nails (znany również pod skrótem NIN) - amerykański zespół muzyczny grający rock industrialny, założony w 1988 roku przez Trenta Reznora w Cleveland w stanie Ohio. Jako główny producent, wokalista, autor tekstów i instrumentalista, Reznor jest jedynym stałym członkiem zespołu i jest odpowiedzialny za kierowanie nim[1]. Muzyka NIN łączy w sobie wiele gatunków muzycznych, zachowując jednocześnie charakterystyczne brzmienie dzięki użyciu instrumentów elektronicznych i odpowiedniemu przetworzeniu. Po nagraniu nowego albumu, Reznor zazwyczaj zbiera grupę muzyków, którzy będą z nim występować podczas koncertów. Nine Inch Nails występujące na żywo niekiedy jest traktowane jako zupełnie oddzielny byt[2][3]. Na scenie często pojawiają się spektakularne efekty wizualne, które współgrają z dźwiękiem. W kulminacyjnym momencie muzycy zazwyczaj niszczą swoje instrumenty[4].

Fani muzyki alternatywnej ciepło przyjęli pierwsze nagrania Nine Inch Nails. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku zespół nagrał kilka ważnych albumów, które zdobyły popularność na całym świecie. Wiele utworów stało się hitami radiowymi[5], dwa nagrania zostały nagrodzone nagrodą Grammy, zespół sprzedał ponad 20 milionów płyt na całym świecie[6], a w samych Stanach Zjednoczonych aż 10,5 mln[7]. W 2004 roku magazyn Rolling Stone zamieścił Nine Inch Nails na 94. miejscu listy 100 największych artystów rockowych wszech czasów[8].Pomimo uznania zespół często wdawał się w wojny z ludźmi reprezentującymi komercyjną stronę przemysłu muzycznego, a w 2007 roku Trent Reznor ogłosił, że od tej pory Nine Inch Nails będzie niezależne od jakiejkolwiek wytwórni płytowej[9].

W przeszłości NIN wydawało swoje kolejne albumy w dużych odstępach czasowych. Luki te wypełniały płyty z remiksami lub nagraniami koncertowymi. Reznor tłumaczy te przestoje problemami osobistymi. Dlatego też pisane przez niego piosenki często dotykają jego mrocznej strony[10]. Najnowszy album, Year Zero, jest wyjątkiem w introspektywnej twórczości Reznora, a płyta ukazała się już po dwóch latach od premiery poprzedniczki.

Spis treści

[edytuj] Historia

[edytuj] Wczesne lata

Logo zaprojektowane przez Trenta Reznora i Gary'ego Talpasa
Logo zaprojektowane przez Trenta Reznora i Gary'ego Talpasa

W roku 1987 Reznor grał na keyboardzie w również pochodzącej z Cleveland grupie Exotic Birds, którą kierował John Malm Jr. Reznor i Malm szybko zostali przyjaciółmi i kiedy pierwszy opuścił zespół, aby pracować na własny rachunek, drugi został jego nieformalnym menadżerem. Reznor był wtedy zatrudniony jako konserwator i woźny w studiu nagraniowym Right Track Studios[1]. Pewnego dnia poprosił właściciela, Barta Kostera, o pozwolenie na nagranie kilku utworów demo, gdy studio będzie nieużywane. Ten zgodził się, stwierdzając, że "minimalne zużycie urządzeń to dla niego żaden koszt"[11].

Nagrywając te utwory, Reznor nie był w stanie znaleźć zespołu, który zagrałby jego kompozycje dokładnie tak, jak to sobie wyobrażał. Skutkiem tego, zainspirowany dokonaniami Prince'a, nagrał wszystkie piosenki sam, grając na każdym instrumencie, oprócz perkusji[12]. W rolę multiinstrumentalisty lider NIN wcielał się przy okazji tworzenia każdej kolejnej płyty, czasami tylko korzystał z pomocy innych muzyków i asystentów.

W 1988, po pierwszych występach na żywo jako support zespołu Skinny Puppy, Trent Reznor postanowił wydać jeden, 12-calowy singel dla jakiejś małej europejskiej wytwórni.[13]. Kilka z nich odpowiedziało pozytywnie na przesłany materiał demo. Nine Inch Nails zdecydowało się podpisać kontrakt z TVT Records[1]. Później, w roku 1994, dziewięć utworów ze wspomnianego dema znalazło się na nieoficjalnym wydawnictwie Purest Feeling, a część, z drobnymi zmianami, ukazała się na pierwszym studyjnym albumie grupy, Pretty Hate Machine.

Reznor powiedział w 1994 roku, że wymyślił nazwę "Nine Inch Nails", ponieważ "łatwo się ją skraca", a nie z powodu "jakiegokolwiek znaczenia dosłownego"[14]. Popularne są również tezy, że muzyk chciał w ten sposób nawiązać do ukrzyżowania Chrystusa, który rzekomo został przybity do krzyża dziewięciocalowymi gwoźdźmi[15] lub że jest to nawiązanie dziewięciocalowych paznokci Freddy'ego Kruegera[16]. Logo Nine Inch Nails zostało zaprojektowane przez Trenta Reznora i Gary'ego Talpasa. Składają się na nie litery "NIN" umieszczone w ramce, z tym, że druga litera "N" jest lustrzanym obiciem pierwszej. Było ono zainspirowane typografią Tibora Kalmana z okładki albumu Remain in It zespołu Talking Heads[17]. Logo po raz pierwszy pojawiło się na debiutanckim wydawnictwie grupy, Down in It. Pochodzący z Cleveland Talpas projektował grafiki dla NIN aż do 1997 roku.[18].

[edytuj] Pretty Hate Machine

Zobacz więcej w osobnym artykule: Pretty Hate Machine.
Reznor w czasie festiwalu Lollapalooza w 1991 roku
Reznor w czasie festiwalu Lollapalooza w 1991 roku
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Broken

Zobacz więcej w osobnym artykule: Broken.
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] The Downward Spiral

Zobacz więcej w osobnym artykule: The Downward Spiral.
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] The Fragile

Zobacz więcej w osobnym artykule: The Fragile.
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] With Teeth

Zobacz więcej w osobnym artykule: With Teeth.
Występ na żywo w czasie trasy koncertowej Live:With Teeth w 2006 roku
Występ na żywo w czasie trasy koncertowej Live:With Teeth w 2006 roku
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Year Zero

Zobacz więcej w osobnym artykule: Year Zero.
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Wpływ

Nine Inch Nails wpłynęło na wielu młodszych artystów. Według Reznora, rozciągają się oni od "ogólnych imitacji", zachęconych wczesnym sukcesem NIN, do młodych zespołów, w których brzmieniu w sposób "bardziej prawdziwy, nieudawany" odbija się echem styl Nine Inch Nails[19]. Po ukazaniu się albumu The Downward Spiral, artyści głównego nurtu zaczęli dostrzegać znaczenie zespołu. David Bowie porównał wpływ NIN na muzykę do tego, co uczynił zespół The Velvet Underground[8]. W 1997 roku Trent Reznor znalazł się na liście najbardziej wpływowych ludzi Ameryki magazynu Time, magazyn Spin opisał go jako "najbardziej istotnego muzyka"[20]. RIAA podaje, że zespół sprzedał 10,5 mln albumów w USA[7], co stanowi ponad połowę liczby sprzedanych płyt na całym świecie[6]. Bob Erzin, producent takich artystów jak Pink Floyd, Kiss, Alice Cooper czy Peter Gabriel, opisał w 2007 roku Reznora jako "prawdziwego wizjonera" i postawił go młodym muzykom jako wzór bezkompromisowości w kwestiach artystycznych[21]. W tym samym roku zespół niespodziewanie pojawił się na rozdaniu nagród magazynu Kerrang! w Londynie, aby odebrać nagrodę Kerrang! Icon za nieustający wpływ zespołu na muzykę rockową[22].

[edytuj] Charakterystyka muzyczna

Nine Inch Nails na żywo w czasie trasy kocertowej w 2005 roku
Nine Inch Nails na żywo w czasie trasy kocertowej w 2005 roku

Steve Huey z All Music Guide twierdzi, że Nine Inch Nails to najpopularniejszy zespół grający industrial w historii muzyki i jest w głównej mierze odpowiedzialny za rozpowszechnienie się tego gatunku muzycznego wśród masowej publiczności[1]. Reznor nigdy nie określał swojej muzyki jako industrial, ale przyznaje, że czerpał inspirację z dokonań wczesnych zespołów industrialowych, takich jak Throbbing Gristle i Test Dept[14]. Pomimo różnic między tymi grupami i Nine Inch Nails, dziennikarze muzyczni bardzo często używali terminu "industrial", aby opisać muzykę NIN. Tak naprawdę, twórczość Reznora bardzo trudno jest sklasyfikować. Sam artysta w wywiadzie dla magazynu Spin powiedział, że na "Down in It" są znaczące wpływy wczesnego stylu zespołu Skinny Puppy, ale w tym samym wywiadzie określił inne piosenki z albumu Pretty Hate Machine jako synth pop[23]. W swojej recenzji płyty The Fragile, krytyk Steve Cooper pisze, że album zestawia ze sobą wiele, bardzo różnych gatunków, np. solo piano w "The Frail" i drum and bass w "Starfuckers, Inc."[24].

W zbiorze technik używanych przez Nine Inch Nails znajdziemy m.in. zmiany w dynamice utworu, np. w piosenkach "Wish" i "The Day the World Went Away" ciche fragmenty momentalnie przechodzą w bardzo głośne, aby nagle się skończyć. Śpiew Reznora powiela ten wzorzec, często przechodząc od szeptu do krzyku i odwrotnie. Zespół czasami korzysta ze skomplikowanych sygnatur czasowych, jak np. w "The Collector" z albumu With Teeth[25] i w "March of the Pigs", niezwykle popularnym na koncertach[26]. Reznor wykorzystuje szum i wiele zniekształconych dźwięków, często łączy ze sobą dysonans z chromatyczną melodią i/lub harmonią. Wszystkie te techniki zostały wykorzystane w słynnym utworze "Hurt", gdzie występuje wysoce dysonansowy tryton grany na gitarze w czasie zwrotek[27]. "Closer" kończy się natomiast motywem chromatycznego pianina, ta sama melodia jest zapętlona w piosence tytułowej z albumu The Downward Spiral[25]. Na The Fragile Reznor powraca do techniki powtarzania w różnych utworach tego samego motywu muzycznego. Jest on wtedy grany na innym instrumencie, albo w innym tempie[28].

[edytuj] Obecny skład

[edytuj] Poszczególne składy live NIN

[edytuj] "Hate 1990"

  • Richard Patrick – gitara
  • James Woolley – klawisze
  • Jeff Ward – perkusja (na początku trasy)
  • Chris Vrenna – perkusja (przez resztę tournee)

[edytuj] "Self Destruction Tour" – 1994–1996

[edytuj] "Fragility 1.0 & 2.0 Tour" − 1999–2000

[edytuj] "Live With Teeth Tour" – 2005–2006

  • Alessandro Cortini – klawisze
  • Aaron North – gitara
  • Jeordie White (Ex-Marilyn-Manson, A Perfect Circle) – gitara basowa
  • Jerome Dillon – perkusja
  • Alex Carapetis – perkusja (7 Październik - 1 Grudzień 2005; zastąpił Jerome Dillon'a który przebywał w szpitalu z powodu problemów z sercem)
  • Josh Freese – perkusja (4., 5 Październik , od 6 Grudnia 2005)

[edytuj] "Year Zero" – 2007

[edytuj] Dyskografia

Zobacz więcej w osobnym artykule: Dyskografia Nine Inch Nails.

Nine Inch Nails wyprodukowało osiem albumów studyjnych:

Wydany w 1992 roku EP Broken czasami jest uważany za album studyjny, jako że zawiera nowy materiał.

Oprócz wymienionych, ukazało się również kilkanaście innych wydawnictw, takich jak albumy z remiksami, single z rozbudowanymi b-side'ami i dokumentacje tras koncertowych. Większość z nich jest oznaczona tak zwanymi numerami Halo, które składają się na chronologiczny system numerowania oficjalnych nagrań zespołu.

Nine Inch Nails nagrało również pięć piosenek, które ukazały się tylko na ścieżkach dźwiękowych filmów: cover utworu "Dead Souls" zespołu Joy Division do filmu Kruk, piosenka "Burn" i nowa wersja "Something I Can Never Have" do Urodzonych morderców, "The Perfect Drug" do Zagubionej autostrady i Deep do Lara Croft: Tomb Raider[29]. Inna muzyka filmowa, jak np. "You Know What You Are?" ze ścieżki dźwiękowej autorstwa Clinta Mansella do filmu Doom, to remiksy nagrań zespołu w wykonaniu innych artystów[30]. Reznor sam zremiksował pokaźną liczbę utworów innych wykonawców, ale tylko kilka z nich jest zaliczanych do dorobku NIN.

Zespół stworzył również muzykę do słynnej gry komputerowej Quake[31] i pomógł w nagrywaniu efektów dźwiękowych, dzięki czemu logo NIN pojawia się w grze na pudełkach z amunicją[32].

[edytuj] Nadchodzące wydawnictwa

Reznor wyraził chęć wydania nowych wersji albumów Pretty Hate Machine, Broken/Fixed i The Fragile w związku z dziesiątym, jubileuszowym wydaniem The Downward Spiral[33]. Specjalne dwu płytowe wydanie DVD Closure zostało dostarczone do Interscope Records w 2004 roku, ale jego wydanie zostało opóźnione[34]. Jednakże oba dyski ukazały się w sieci BitTorrent w grudniu 2006[35].

[edytuj] Wideografia

  • 1989 - Down In It (reżyseria : Eric Zimmermann i Benjamin Stroke)
  • 1990 - Head Like A Hole (reżyseria : Eric Zimmermann)
  • 1990 - Sin (reżyseria : Brett Turnbull)
  • 1992 - Pinion (reżyseria : Eric Goode i Serge Becker)
  • 1992 - Wish (reżyseria : Peter Christopherson)
  • 1992 - Help Me I Am In Hell (reżyseria : Eric Goode i Serge Becker)
  • 1992 - Happiness in Slavery (reżyseria : Jon Reis)
  • 1992 - Gave Up (reżyseria : Jon Reis)
  • 1994 - March Of The Pigs (reżyseria : Peter Christopherson i Trent Reznor)
  • 1994 - Burn (reżyseria : Hank Corvin i Trent Reznor)
  • 1994 - Closer (reżyseria : Mark Romanek)
  • 1995 - Hurt (reżyseria : Simon Maxwell)
  • 1997 - The Perfect Drug (reżyseria : Mark Romanek)
  • 1997 - Wish (live) (reżyseria : Simon Maxwell)
  • 1999 - The Day The World Went Away (teledysk nieemitowany, można go znaleźć na wydawnictwie And All That Could Have Been)
  • 1999 - We're In This Together (reżyseria : Mark Pellington)
  • 1999 - Into The Void (reżyseria : Walter Stern i Jeff Richter)
  • 2000 - Starfuckers, Inc. (reżyseria : Robert Hales i Marilyn Manson)
  • 2001 - Deep (reżyseria : Enda McCallion)
  • 2005 - The Hand that Feeds (reżyseria : Rob Sheridan)
  • 2005 - Only (reżyseria : David Fincher)
  • 2007 - Survivalism

[edytuj] Nagrody

[edytuj] Certyfikaty RIAA

Te statystyki zostały stworzone na podstawie internetowej bazy danych RIAA[36].

[edytuj] Nagrody Grammy

Nine Inch Nails było nominowane do nagrody Grammy osiem razy i wygrało dwa razy. Zwycięskie nominacje zostały poniżej wyróżnione pogrubieniem.

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Huey, Steve: Nine Inch Nails (en). All Music Guide. [dostęp 21 lutego 2008].
  2. Branwyn, Gareth: Industrial Introspection (en). Mondo 2000. [dostęp 21 lutego 2008].
  3. Wigney, Allan: NIN keyboardist having a blast (en). Ottawa Sun. [dostęp 21 lutego 2008].
  4. Reimink, Troy, "Changes in songs, lineup keep Nails sharp", Grand Rapids Press, 5 marca 2007 (en).
  5. Artist Chart History - Nine Inch Nails (en). Billboard. [dostęp 21 lutego 2008].
  6. 6,0 6,1 Amter, Charlie: Reznor Bares Teeth in Court (en). Yahoo! Music. [dostęp 21 lutego 2008].
  7. 7,0 7,1 Best Sellers: Gold & Platinum Top Artists (en). Recording Industry Association of America. [dostęp 21 lutego 2008].
  8. 8,0 8,1 Bowie, David: Nine Inch Nails (en). Rolling Stone, 21 kwietnia 2005. [dostęp 21 lutego 2008].
  9. Cohen, Jonathan: Nine Inch Nails Celebrates Free Agent Status (en). Billboard.com. [dostęp 21 lutego 2008].
  10. Roberts, Jo: Hammer time over (en). Sydney Morning Herald. [dostęp 21 lutego 2008].
  11. Dougherty, Steve, "The music of rage", People, 6 lutego 1995, ss. 105-107 (en).
  12. Fine, Jason, "The Truth About Trent", Option, lipiec 1994 (en).
  13. "Getting Down in It", Alternative Press, marzec 1990 (en).
  14. 14,0 14,1 "Talking about Nothing with Trent Reznor", Axcess, 1994 (en).
  15. Greg Rule: Electro Shock!: Groundbreakers of Synth Music. Backbeat Books, 1999. ISBN 0-8793-0582-7.  (en)
  16. Klosterman, Chuck: Arriving late to the Nine Inch Nails party (en). Spin, marzec 1992. [dostęp 22 lutego 2008].
  17. Reznor, Trent: Response from Trent (en). nin.com, 21 lipca 2004. [dostęp 22 października 2006].
  18. Trent Reznor: area co-conspirators (en). Cleveland.com, 21 lipca 2004. [dostęp 22 lutego 2008].
  19. Rickly, Geoff, "Geoff Rickly interviews Trent Reznor", Alternative Press, 26 czerwca 2004 (en).
  20. "Time's 25 most influential Americans", Time, 21 kwietnia 1997, s. 66 (en).
  21. Lostracco, Marc: 'Thank God for Trent Reznor' (en). The Torontoist, 19 kwietnia 2007. [dostęp 23 lutego 2008].
  22. Kerrang Awards revealed (en). BBC 6, 23 sierpnia 2007. [dostęp 23 lutego 2008].
  23. "Sympathy for the devil", Spin, marzec 1996 (en).
  24. Cooper, Steve: NIN's new effort threads the line between beauty and destruction (en). The Cavalier Daily, 24 września 1999. [dostęp 23 lutego 2008].
  25. 25,0 25,1 Schiller, Mike: "Nine Inch Nails: With Teeth" (en). PopMatters, 18 maja 2005. [dostęp 23 lutego 2008].
  26. Nash, Rob, "Arts reviews: Nine Inch Nails", The Independent, 5 kwietnia 2005 [dostęp 23 lutego 2008] (en).
  27. Tom Reynolds: I Hate Myself and I Want to Die. Sanctuary Publishing, 2005. ISBN 978-1860746284.  (en)
  28. Marburger, Lex: The Fragile (en). Lollipop Online, maj 2000. [dostęp 23 lutego 2008].
  29. Nine Inch Nails (en). Discogs. [dostęp 23 lutego 2008].
  30. Doom Soundtrack (en). Soundtrack.net. [dostęp 23 lutego 2008].
  31. Full cast and crew for Quake (1996) (VG) (en). IMDB. [dostęp 23 lutego 2008].
  32. Laidlaw, Marc: The Egos at Id (en). Wired News, sierpień 1996. [dostęp 23 lutego 2008].
  33. Reznor, Trent: Responses from Trent (en). Wired News, 3 grudnia 2004. [dostęp 28 listopada 2006].
  34. Current (en). Nine Inch Nails, 15 kwietnia 2005. [dostęp 26 sierpnia 2007].
  35. Closer to Closure? (en). The NIN Hotline, 12 grudnia 2005. [dostęp 23 lutego 2008].
  36. Gold and Platinum database (en). Recording Industry Association of America. [dostęp 23 lutego 2008].
  37. 37,0 37,1 37,2 37,3 37,4 37,5 37,6 37,7 Awards Database (en). Los Angeles Times. [dostęp 23 lutego 2008].
  38. 48th Annual Grammy Awards Nominee List (en). National Academy of Recording Arts and Sciences. [dostęp 7 grudnia 2006].
  39. 49th Annual Grammy Awards Nominee List (en). National Academy of Recording Arts and Sciences. [dostęp 23 lutego 2008].

[edytuj] Linki zewnętrzne

Commons

Our "Network":

Project Gutenberg
https://gutenberg.classicistranieri.com

Encyclopaedia Britannica 1911
https://encyclopaediabritannica.classicistranieri.com

Librivox Audiobooks
https://librivox.classicistranieri.com

Linux Distributions
https://old.classicistranieri.com

Magnatune (MP3 Music)
https://magnatune.classicistranieri.com

Static Wikipedia (June 2008)
https://wikipedia.classicistranieri.com

Static Wikipedia (March 2008)
https://wikipedia2007.classicistranieri.com/mar2008/

Static Wikipedia (2007)
https://wikipedia2007.classicistranieri.com

Static Wikipedia (2006)
https://wikipedia2006.classicistranieri.com

Liber Liber
https://liberliber.classicistranieri.com

ZIM Files for Kiwix
https://zim.classicistranieri.com


Other Websites:

Bach - Goldberg Variations
https://www.goldbergvariations.org

Lazarillo de Tormes
https://www.lazarillodetormes.org

Madame Bovary
https://www.madamebovary.org

Il Fu Mattia Pascal
https://www.mattiapascal.it

The Voice in the Desert
https://www.thevoiceinthedesert.org

Confessione d'un amore fascista
https://www.amorefascista.it

Malinverno
https://www.malinverno.org

Debito formativo
https://www.debitoformativo.it

Adina Spire
https://www.adinaspire.com