Okręty podwodne typu George Washington

Z Wikipedii

Opis typu
Okręty podwodne typu George Washington

Producent	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	Stany Zjednoczone
Stocznia	Electric Boat Mare Island Naval Shipyard Newport News Portsmouth Naval Shipyard
Wprowadzenie do służby	1959
Zbudowane okręty	5
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna: 5959-6019 ton w zanurzeniu: 6709-6888 t
Długość	116,3 m
Szerokość	10 m
Napęd	reaktor jądrowy S5W typu PWR (chłodzony wodą), 2 turbiny o łącznej mocy 15000 KM napędzające jedną śrubę
Prędkość	na powierzchni: 20 węzłów w zanurzeniu: 25 węzłów
Załoga	112
Uzbrojenie	16 wyrzutni pocisków balistycznych Polaris A1 (później Polaris A3) 6 wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm
Galeria w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu George Washington - amerykańskie okręty podwodne o napędzie atomowym przeznaczone do przenoszenia pocisków balistycznych SLBM. Okręty te były pierwszymi na świecie atomowymi okrętami podwodnymi zdolnymi do przenoszenia tego rodzaju broni.

[edytuj] Historia

Pierwsze dwie jednostki typu George Washington (USS "George Washington" i USS "Patrick Henry") zostały zamówione 31 grudnia 1957. Aby przyspieszyć wprowadzenie nowych okrętów do służby, zdecydowano się, że nie powstanie zupełnie nowy projekt, a jednostki zostaną zbudowane na bazie myśliwskich okrętów typu Skipjack. Ponadto, w styczniu 1958 zapadła decyzja, że stocznia Electric Boat chwilowo wstrzyma budowę dwóch okrętów - USS "Scorpion" oraz USS "Sculpin" (oba typu Skipjack), aby jak najszybciej rozpocząć budowę USS "George Washington" i USS "Patrick Henry". Fundusze na pierwsze trzy okręty (trzeci - USS "Theodore Roosevelt" zamówiono 13 marca 1958) zostały oficjalnie zatwierdzone przez prezydenta Dwighta Eisenhowera 12 lutego 1958.

"George Washington" powstał na stępce pierwotnie przeznaczonej pod USS "Scorpion", którą przedłużono o 40 metrów poprzez dodanie sekcji pod przedział pocisków balistycznych. Następnie taka sama stępka została położona pod dwie kolejne jednostki (pod "Theodore Roosevelt" w stoczni Mare Island). Zamówienie na dwa ostatnie okręty prezydent Eisenhower zatwierdził 29 lipca 1958, a ich budowa została podjęta przez stocznie Newport News i Portsmouth.

Na swój pierwszy patrol oceaniczny "George Washington" wypłynął 15 listopada 1960. Patrol został zakończony 21 stycznia 1961 w bazie New London. Kolejny okręt, "Patrick Henry", patrol odbywał od 31 stycznia do 8 marca 1961. Po jego zakończeniu udał się do portu Holy Loch w Szkocji, stając się pierwszym okrętem uzbrojonym w pociski balistyczne, który stacjonował w tej bazie.

Pociski balistyczne Polaris A1 znajdowały się na wyposażeniu wszystkich jednostek typu George Washington do 2 czerwca 1964, kiedy to "George Washington" został odesłany do Charleston celem wymiany pocisków na nowszą wersję - Polaris A3. Jako ostatni w nowy typ broni wyposażony został okręt USS "Abraham Lincoln" (14 października 1965).

Na początku lat 80., w ramach limitów nałożonych przez układ SALT II, okręty "George Washington", "Patrick Henry" oraz "Robert E. Lee" przemianowano na okręty myśliwskie (SSN), wymontowując z ich pokładów broń jądrową. W tej roli służyły jeszcze przez kilka lat. Do 1985 roku wszystkie okręty zostały wycofane ze służby.