Ole Gunnar Solskjær

Z Wikipedii

Ole Gunnar Solskjær (ur. 26 lutego 1973 w Kristiansund) - norweski piłkarz grający na pozycji napastnika. Od 1996 do 2007 był zawodnikiem Manchesteru United gdzie został jedną z największych legend klubu; wielokrotny reprezentant kraju.

Wcześniej był graczem Molde FK. Z drużyną "Czerwonych Diabłów" był pięciokrotnym mistrzem Anglii, dwukrotnym zdobywcą Pucharu Anglii oraz triumfatorem Ligi Mistrzów w 1999, kiedy to Manchester United wygrał na stadionie Camp Nou w Barcelonie z Bayernem Monachium, a decydującego gola strzelił właśnie Solskjær. Zdobył też z tą ekipą Superpuchar Europy oraz Puchar Interkontynentalny. Z reprezentacją Norwegii doszedł do 1/8 finału mundialu we Francji w 1998 oraz był uczestnikiem Euro 2000 w Belgii i Holandii. W 2003 roku odniósł poważną kontuzję, która wyeliminowała go z gry na ponad 3 lata. W tym sezonie powrócił do gry w pięknym stylu strzelając 10 goli i będąc jak na razie 4 strzelcem zespołu (w tej klasyfikacji wyprzedza go tylko Saha, Rooney i Ronaldo). Komentatorzy sportowi nazywali Go często: "Podstawowy REZERWOWY". Gdy w 2004 roku jego miejsce w składzie Manchesteru było zagrożone, postanowił zakończyć grę w drużynie narodowej. Jednak wrócił do niej w 2006 i zagrał w spotkaniu z Brazylią 16 sierpnia 2006 zremisowanym 1-1. W rozegranym 2 września w meczu z Węgrami, zdobył dwie bramki, a Norwegia wygrała 4-1. Jego wspaniała dyspozycja zaowocowała wybraniem go najlepszym zawodnikiem Norwegii roku 2006. Jest obecnie uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii norweskiego futbolu.

27 sierpnia 2007 roku ogłosił decyzję o zakończeniu kariery piłkarskiej. Zasłynął ze strzelenia bramki w doliczonym czasie gry w finale Ligi Mistrzów w 1999 roku która dała zwycięstwo Manchesterowi.

Wśród dziennikarzy i fanów zasłynął pod przydomkiem "Baby-face killer" co w tłumaczeniu na język polski oznacza "Morderca o twarzy dziecka".