Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej

Z Wikipedii

Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej

Skrót FIFA

NOR

Przydomek

Związek piłkarski

Norges Fotballforbund

Rok założenia

1902

Prezes

Sondre Kåfjord

Trener

Åge Hareide od 2003

Najwięcej meczów

Thorbjørn Svenssen (104)

Najwięcej bramek

Jørgen Juve (33)

Pierwszy mecz

Szwecja -

Norwegia 11-3
(Göteborg, Szwecja; 12.07.1908)

Najwyższe zwycięstwo

Norwegia -

Finlandia 12-0
(Bergen, Norwegia; 28.06.1946)

Najwyższa porażka

Dania -

Norwegia 12-0
(Kopenhaga, Dania; 07.10.1917)

Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej od 1908 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 - UEFA.

Norwegowie brali udział Igrzyskach Olimpijskich 1936, gdzie wywalczyli brązowy medal, oraz w Mundialu 1938.

Po II wojnie światowej Norwegia należała do grupy europejskich autsajderów. W eliminacjach do kolejnych mistrzostw świata i Europy zajmowała zazwyczaj ostatnie lub przedostatnie miejsce. I chociaż czasem zdarzały się niespodziewane zwycięstwa, jak wygrana z wicemistrzem Europy Jugosławią 3:0 w kwalifikacjach do Mundialu 1966, to były to przypadki odosobnione. W walce o Mundial 1974 Norwegowie nie tylko ulegli 0:9 Holandii, ale także nie potrafili sobie poradzić z Luksemburgiem.

Odrodzenie zespołu nastąpiło dopiero w latach 90. W 1990 roku funkcję selekcjonera objął dotychczasowy opiekun drużyny młodzieżowej Egil Olsen. Cztery lata później jego podopieczni po pięćdziesięcioczteroletniej przerwie ponownie zagrali w finałach mistrzostw świata. W grupie eliminacyjnej do tego turnieju zajęli pierwsze miejsce, wyprzedzając m.in Holandię, Anglię i Polskę. Jednak na Mundialu zwycięstwo w pierwszym meczu z Meksykiem okazało się niewystarczające do awansu do drugiej rundy, gdyż w pozostałych spotkaniach podopieczni Olsena zdobyli tylko jeden punkt (0:1 z Włochami i 0:0 z Irlandią). Mimo porażki, piłkarzami norweskimi zaczęły interesować się zachodnie kluby, głównie z Premiership. Właśnie do Anglii trafiła najsilniejsza reprezentacja Norwegów; bramkarz Erik Thorstvedt grał w Tottenhamie Hotspur, gdzie niedługo potem zmienił go jego następca w drużynie narodowej Frode Grodås, w Manchesterze United przez wiele lat występowali obrońcy Henning Berg, Ronny Johnsen i napastnik Ole Gunnar Solskjær, którzy w 1999 roku zdobyli z nim Puchar Mistrzów, a partner Solskjæra z ataku Tore André Flo z Chelsea F.C. wywalczył rok wcześniej Puchar Zdobywców Pucharów. Karierę na Wyspach zrobili także m.in. obrońcy Gunnar Halle, Stig Inge Bjørnebye i pomocnik Øyvind Leonhardsen. W niemieckiej Bundeslidze dobrze sobie radził Kjetil Rekdal, a w Hiszpanii Dan Eggen, który z Deportivo Alavés awansował w 2001 roku do finału Pucharu UEFA. W lidze norweskiej w tamtym czasie zdecydowanym liderem był Rosenborg Trondheim, występujący w latach 90. niemal rokrocznie w Lidze Mistrzów.

Do Anglii trafiali głównie bramkarze i obrońcy, ponieważ to formacja defensywna była najsilniejszą stroną drużyny prowadzonej przez Olsena. Selekcjoner preferował ustawienie 1-4-5-1, a sposób gry Norwegów nazywał "agresywnym przeszkadzaniem". Krytycy zarzucali reprezentacji brak polotu i nieefektowny, toporny styl gry.

Olsen złożył dymisję po Mundialu 1998, gdzie drużyna po raz pierwszy w historii awansowała do drugiej rundy. W rozgrywkach grupowych wygrała m.in. z obrońcami mistrzowskiego trofeum Brazylijczykami. W 1/8 finału lepsi o jedną bramkę okazali się Włosi.

Następcą Olsena został jego asystent Nils Johan Semb, który z powodzeniem kontynuował i rozwijał myśl szkoleniową poprzednika. Wciąż stawiał na doświadczonych zawodników, do których dołączyli John Arne Riise, John Carew, Eirik Bakke i Steffen Iversen. W 1999 roku reprezentacja na dwanaście meczów zanotowała dziesięć zwycięstw i w plebiscytach zarówno "France Football" jak i "Piłki Nożnej" została wybrana najlepszą drużyną roku. Jednak pierwszy w historii występ w finałach mistrzostw Europy na Euro 2000 zakończył się rozczarowaniem; podopieczni Semba po zwycięstwie w inauguracyjnym spotkaniu z Hiszpanią zremisowali ze Słowenią i przegrali z Jugosławią i zajęli w grupie trzecie miejsce. Po tym turnieju wraz z odejściem z kadry wielu najbardziej doświadczonych piłkarzy rozpoczął się trwający do dziś kryzys piłki norweskiej.

W eliminacjach do Mundialu 2002 Norwegowie dali się wyprzedzić Polsce, Ukrainie i Białorusi. Nowe pokolenie zawodników nie potrafiło zastąpić starszych graczy, a dotychczasowi liderzy - Flo, Solskjær i Carew - stracili miejsca w drużynach klubowych. Kolejne kwalifikacje, do Euro 2004, również podopieczni Semba przegrali, tym razem w barażach z Hiszpanią. Po ostatnim meczu do dymisji podał się selekcjoner Semb.

Jego następcą został Åge Hareide. Pierwszym sprawdzianem jego szkoleniowych umiejętności była walka o awans do Mundial 2006, ale Norwegowie ponownie zawiedli. W eliminacjach Euro 2008 do ostatniej kolejki rywalizowali o występ na autriacko-szwajcarskich boiskach, jednak ostatecznie zajęli trzecie miejsce w grupie, za Grecją i Turcją.

W kwalifikacjach do Mundialu 2010 zagrają z Holandią, Szkocją, Islandią oraz z Macedonią.

Spis treści

1 Udział w mistrzostwach świata
2 Udział w mistrzostwach Europy
3 Sztab szkoleniowy
4 Rekordziści
5 Trenerzy reprezentacji Norwegii od lat 80.
6 Mecze z Polską
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Udział w mistrzostwach świata

1930 – Nie brała udziału
1934 – Nie brała udziału
1938 – Pierwsza runda
1950 – Nie brała udziału
1954 – Nie zakwalifikowała się
1958– 1990 – Nie zakwalifikowała się
1994 – Runda grupowa
1998 – 1/8 finału
2002- 2006 – Nie zakwalifikowała się

[edytuj] Udział w mistrzostwach Europy

1960 – 1996 – Nie zakwalifikowała się
2000 – Runda grupowa
2004 – Nie zakwalifikowała się
2008 – Nie zakwalifikowała się

[edytuj] Sztab szkoleniowy

Selekcjoner: Åge Hareide
Asystent: Ola By Rise
Trener bramkarzy: Jørn Jamtfall
Trener przygotowania fizycznego: Roar Robinson
Lekarz: Thor Einar Andersen

[edytuj] Rekordziści

Stan na 1 grudnia 2006.
Ostatnim meczem, jaki uwzględniono w statystyce jest spotkanie eliminacji do Euro 2008 z Grecją z 7 października 2006.

Najwięcej występów w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze
1	Thorbjørn Svenssen	1947-62	104
2	Henning Berg	1992-04	100
3	Erik Thorstvedt	1982-96	97
4	Øyvind Leonhardsen	1990-03	86
5	Kjetil Rekdal	1987-00	83
6	Erik Mykland	1990-00	78
7	Svein Grøndalen	1973-84	77
8	Tore André Flo	1995-04	76
9	Stig Inge Bjørnebye	1989-00	75
10	Jan Åge Fjørtoft	1986-96	71

Najwięcej goli w kadrze

#	Nazwisko	Lata gry w kadrze	Mecze (Gole)
1	Jørgen Juve	1928-37	45 (33)
2	Einar Gundersen	1917-28	33 (26)
3	Harald Hennum	1949-60	43 (25)
4	Tore André Flo	1995-04	77 (23)
=	Ole Gunnar Solskjær	od 1995	66 (23)
6	Gunnar Thoresen	1946-59	64 (22)
7	Jan Åge Fjørtoft	1986-96	71 (20)
8	Odd Iversen	1967-79	45 (19)
=	Øyvind Leonhardsen	1990-03	86 (19)
=	Olav Nilsen	1962-71	62 (19)

[edytuj] Trenerzy reprezentacji Norwegii od lat 80.

1978-87 - Tor Røste Fossen
1987-88 - Tord Grip
1988-90 - Ingvar Stadheim
1990-98 - Egil Olsen
1998-03 - Nils Johan Semb
od 2003 - Åge Hareide

[edytuj] Mecze z Polską

Piłkarze Norwegii grali z Polską siedemnaście razy – wygrali cztery razy, trzy razy w meczu padł remis i dziesięć razy schodzili z boiska pokonani (bramki 26:54):

10.10.1926, Fredrikstad: NORWEGIA-POLSKA 3:4 (Steen 2, Andersen - Balcer 2, Kałuża 2)
13.08.1936, Berlin (Niemcy): NORWEGIA-POLSKA 3:2 (Brustad 3 - Wodarz, Peterek) - fin.IO
23.10.1938, Warszawa: POLSKA-NORWEGIA 2:2 (R.Piec, Wilimowski - Nordahl, Martinsen)
11.06.1947, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 3:1 (Arnesen 2, Brynildsen - E.Jabłoński)
30.05.1956, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 0:0
28.10.1956, Warszawa: POLSKA-NORWEGIA 5:3 (Pol 4, Kempny - Dybwad 2, Kure)
15.05.1963, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 2:5 (Krogh, Pedersen - Pałeczka, E.Faber 2, Brychczy 2)
04.09.1963, Szczecin: POLSKA-NORWEGIA 9:0 (Szołtysik 2, E.Faber 2, Lubański, Gałeczka, B.Blaut, Bazan 2)
09.06.1968, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 1:6 (Sunde - Żmijewski 2, Jarosik 3, Lubański)
27.08.1969, Łódź: POLSKA-NORWEGIA 6:1 (Lubański 2, Marx 2, Deyna, Brychczy - Iversen)
29.08.1984, Drammen: NORWEGIA-POLSKA 1:1 (Davidsen - Tarasiewicz)
24.03.1987, Wrocław: POLSKA-NORWEGIA 4:1 (Furtok, P.Król, J.Urban, Prusik - Sundby)
02.05.1989, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 0:3 (Furtok 2, Wdowczyk)
22.09.1993, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 1:0 (J.Flo) - el.MŚ
13.10.1993, Poznań: POLSKA-NORWEGIA 0:3 (J.Flo, Fjørtoft, Johnsen) - el.MŚ
24.03.2001, Oslo: NORWEGIA-POLSKA 2:3 (Carew, Solskjær - Olisadebe 2, Karwan) - el.MŚ
01.09.2001, Chorzów: POLSKA-NORWEGIA 3:0 (Kryszałowicz, Olisadebe, Marcin Żewłakow) - el.MŚ