Order Łaźni

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Order Łaźni, (ang. The Most Honourable Order of the Bath) - brytyjskie odznaczenie wprowadzone przez króla Jerzego I 18 maja 1725, aczkolwiek początków odznaczenia szukać należy w średniowieczu, prawdopodobnie nie wcześniej niż 1128. Nazwa odznaczenia pochodzi z rycerskiego ceremoniału, na który składały się post, modły i kąpiel poprzedzające dzień pasowania. Order Łaźni otrzymują monarcha, książę Walii i dekorowani w trzech klasach: Krzyż Wielki (GCB), Krzyż Komandorski (KCB lub DCB) i Krzyż Towarzyski (CB). Istnieją dwie kategorie orderu cywilna (w formie owalnego medalionu) i wojskowa (w formie krzyża).

Pomyślany wstępnie jako odznaczenie za męstwo obecnie nadawany jest także cywilom, mężczyznom i kobietom. Zawołaniem orderu jest łacińska maksyma Tria iuncta in uno (trzy złączone w jednym), co może odnosić się do Trójcy Świętej, jak i do (co bardziej prawdopodobne) unii Anglii, Szkocji i Irlandii. Drugim mottem jest staroniemieckie Ich dien (służę) - dewiza księcia Walii, ale odnosi się wyłącznie do dekorowanych wojskowych.

Order Łaźni jest czwartym – jeśli chodzi o znaczenie – odznaczeniem brytyjskim, po Orderze Podwiązki, Orderze Ostu i Orderze Św. Patryka (ten ostatni, związany z Irlandią, istnieje wyłącznie w teorii; nikt nie został nim odznaczony po 1934, a ostatni kawaler zmarł w 1974).

Wśród Polaków odznaczonych Orderem Łaźni można wymienić Pawła Edmunda Strzeleckiego jako jednego z pierwszych cywili, który otrzymał ten order, gen. Władysława Andersa, gen.Stanisława Tatara i gen. Bronisława Regulskiego.

Zobacz też: Kategoria:Kawalerowie Orderu Łaźni