Ortodoksja

Z Wikipedii

Ortodoksja - wyraz powstały ze zlepku dwóch greckich słów "Orta" i "Doxa". Pierwotnie oznaczał "właściwe mniemanie" - sąd aksjologiczny wyprowadzony w nielogicznym, tj. przebiegającym wbrew prawom logiki (niezawodnym schematom wnioskowania) "mniemaniu" (Doxa).

Platon za swym mistrzem - Sokratesem, uważał (poglądy wyrażone w "Państwo" aka "Rzeczpospolita" - tyt. oryginalny "Politeja" tj. z j. greckiego "ustrój"), że ludzie mogą "myśleć" lub "mniemać". "Myślenie" to domena wiedzy (Epistema), "mniemanie" zaś jest domeną wiary (wyraz "Doxa" ma podwójne znaczenie w j. greckim). Dla Antycznych Filozofów "mniemanie" mogło prowadzić od prawdziwych przesłanek do prawdziwych wniosków, ale nie pozostawiało pewności co do tego czy tak jest w istocie. Tylko "myślenie", przebiegające wedle praw "logiki", tj. nauki o prawach poprawnego rozumowania, gwarantowało taki skutek. Arystoteles - uczeń Platona jest twórcą Logiki i głównych jej praw.

Ortodoksja oznacza ścisłą wierność doktrynie, dogmatowi, zwłaszcza religijnemu. Jest tożsama współcześnie rygorystycznemu przestrzeganiu jakiegoś kodeksu zasad. Przyjęło się to określenie używać w odniesieniu do wschodniobizantyjskiego chrześcijaństwa, (głównie tzw. kościoły przedchalcedońskie - nie uznające synodu w Chalcedonie w 451 r. ani kolejnych) zarówno we wschodniej, jak i w zachodniej części cesarstwa rzymskiego już od II w. n.e.

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Obecnie oznacza ono "prawdziwą wiarę", podczas gdy greccy episkopowie (biskupi) zaczęli, najprawdopodobniej świadomie, sami używać tego zwrotu, przejmując go dopiero od szydzących z nich w ten dość wysublimowany sposób, greckich filozofów, dla których przesłanie zawarte w Nowym Testamencie było "mało czytelne". Św. Marek oburzył się^{[potrzebne źródło]} nawet z tego powodu i zakazał swoim wiernym "słuchania filozofów" - jest to oficjalny ewangeliczny zakaz i został on świadomie złamany dopiero przez Św. Augustyna, tj. w V wieku - i na ten czas skądinąd datuje się upowszechnienie tego terminu.

Można przypuszczać, że upowszechnienie tego terminu pod zmienioną semantycznie postacią, jest przejawem praktyki odwracania dotychczasowych znaczeń przez Ojców Kościoła (nadmienić przy tym trzeba, że dotyczy to postaci średniowiecznych - starożytny Arystoteles, mimo braku fizycznej możliwości wszelkiej styczności z chrześcijaństwem w jakiekolwiek postaci, gdyż żył w IV wieku przed Chrystusem, też jest za takowego uważany^{[potrzebne źródło]}) polegającym na nadawaniu nowych znaczeń starym terminom czy świętom - vide rzymskie "divanalia" zamienione na Święto Bożego Narodzenia.

Grecki termin mitologia nie znalazł przy tym uznania w chrześcijańskim świecie tak, jak pozostałe "pogańskie terminy" i domenę, którą opisywała mitologia - świat bogów i wierzeń, zastąpić musiała w chrześcijaństwie teologia. W świetle powyższego, można uznać to za oksymoron - zlepek dwóch greckich słów - "Teos" (bóg - domena "Doxa") i "Logos" (nauka - domena "Epistemy"), będących zaprzeczeniem ortodoksji.