Otto Kretschmer
Z Wikipedii
Otto Kretschmer (ur. 1 maja 1912 w Heidau (Golanka Dolna koło Legnicy); zm. 5 sierpnia 1998) - niemiecki oficer marynarki, jeden z najsłynniejszych dowódców niemieckich okrętów podwodnych (U-Bootów) w okresie II wojny światowej, zyskał przydomek "króla tonażu".
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Dowodził 3 okrętami podwodnymi. Należał najpierw do 1 flotylli, później do 7. Od 31 lipca do 15 sierpnia 1937 r. służył jako pierwszy oficer na U-35, później także dowódca. Od 1 października tego roku był dowódcą U-23, na którym odbył w latach 1939 - 1 kwietnia 1940 8 patroli. W sumie przebywał na morzu 94 dni. Następnie dowodził okrętem U-99 do 17 marca 1941 r., odbył na nim także 8 patroli przebywając 119 dni na morzu. Dowodzone przez niego okręty zatopiły 47 alianckich statków handlowych o łącznym tonażu 274 333 BRT, zaś 18 lutego 1940 r. 1.300-tonowy brytyjski niszczyciel HMS "Daring", osłaniający konwój HN-12. 17 marca 1941 r. w wyniku bitwy morskiej O. Kretschmer został wzięty do niewoli; w tej samej walce zginął jego przyjaciel Joachim Schepke, dowódca U-100, a także podczas tego patrolu Günther Prien dowodzący U 47.
W niewoli O. Kretschmer przebywał najpierw w obozie jenieckim w Szkocji, a następnie w Kanadzie. Podczas pobytu w Anglii spotkał się z komandorem Creasy'm - dowódcą brytyjskich sił zwalczających nieprzyjacielskie okręty podwodne. Podczas pobytu w niewoli pełni funkcję starszego obozu. Był założycielem tajnej grupy wywiadowczej o kryptonimie "Lorient", która dostarczała admirałowi Karlowi Dönitzowi m.in. wiadomości, kto zatopił U-99, plany obozów jenieckich, informacje wojskowe. Od jesieni 1942 r. planował ucieczkę z obozu wraz z 3 innymi dowódcami u-bootów. W tym celu do wybrzeży kanadyjskich został skierowany niemiecki okręt podwodny. Jednakże krótko przed terminem ucieczki została ona wykryta, zaś O. Kretschmer aresztowany (patrz: operacja "Kiebitz"). Po 6 latach pobytu w obozie jenieckim został zwolniony, jako jeden z ostatnich oficerów Kriegsmarine.
Po wojnie służył w Bundesmarine; w latach 1965-1969 pełnił funkcję dowódcy sił NATO COMNAVBALTAP. Zmarł w Straubingu.
[edytuj] Kariera wojskowa
- 9 października 1930 - Seekadett (kadet morski)
- 1 stycznia 1932 - Fähnrich zur See (chorąży)
- 1 kwietnia 1934 - Oberfähnrich zur See (starszy chorąży)
- 1 października 1934 - Leutnant zur See (podporucznik marynarki)
- 1 lipca 1936 - Oberleutnant zur See (porucznik marynarki)
- 1 lipca 1939 - Kapitänleutnant (kapitan marynarki)
- 1 marca 1941 - Korvettenkapitän (komandor podporucznik)
- 1 września 1944 - Fregattenkapitän (komandor porucznik)
- wrzesień 1970 - Flotillenadmiral (zob. kontradmirał)
[edytuj] Odznaczenia
- wrzesień 1939 - Odznaka Wojny Podwodnej (U-bootskriegsabzeichen)
- 17 października 1939 - Krzyż Żelazny II klasy (Eisernes Kreuz II klasse)
- 17 grudnia 1939 - Krzyż Żelazny I klasy (Eisernes Kreuz I klasse)
- 4 sierpnia 1940 - Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)
- 4 listopada 1940 - Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębowymi (Eichenlaub zum Ritterkreuz des Eisernen Kreuz)
- 26 grudnia 1941 - Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami (Eichenlaub mit Schwertern zum Ritterkreuz des Eisernen Kreuz)
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Biografia (en)
