Państwo środkowofrankijskie
Z Wikipedii
| Historia Włoch |
|---|
| Chronologia |
| Państwa historyczne w Italii |
| Italia |
| Republika rzymska |
| Cesarstwo rzymskie |
| Królestwo Longobardów |
| Państwo środkowofrankijskie |
| Włochy w średniowieczu |
| Włochy w XVI wieku |
| Włochy w XVII wieku |
| Włochy w XVIII wieku |
| Włochy w XIX wieku |
| Zjednoczenie Włoch |
| Zjednoczone Królestwo Włoch |
| Faszyzm włoski |
| Włochy w czasie II wojny światowej |
| Włochy w XX wieku |
Państwo środkowofrankijskie (nazwane również Królestwem Lotara, łac.: Lotharii Regnum) - jedno z trzech państw powstałych na mocy traktatu z Verdun z 843 r. Jego królem został najstarszy syn Ludwika I Pobożnego - Lotar I. Obszar państwa był niejednolity pod względem geograficznym i etnicznym. W jego skład wchodziły:
- Królestwo Włoch,
- Burgundia,
- Prowansja
- zachodnia Austrazja.
Królestwo rozpadło się po śmierci Lotara na trzy królestwa, których władcami zostali synowie Lotara I:
- Lotaryngii składająca się z zachodniej Austrazja i dolnej Burgundii - jego władcą został Lotar II;
- Prowansjii (łac. regnum provinciae) w skład którego wchodziła także górna Burgundiia - jego władcą został Karol;
- Italiii - jego władcą został - Ludwik II.
Porozumienie sukcesyjne zawarte 8 sierpnia 870 w Meerssen pomiędzy Karolem II Łysym a Ludwikiem Niemieckim kończy symbolicznie istnienie odrębnej państwowości środkowofrankijskiej.
