Pac-man
Z Wikipedii
Pac-Man (w Japonii Puck-Man) – gra zręcznościowa stworzona przez firmę Namco, wydana po raz pierwszy w 1979 roku[1]. Początkowo wydana na automaty do gier, stopniowo zostawała konwertowana na platformy: Atari, Commodore 64 Intellivision, Sega Game Gear, NES, SNES, Gameboy, PC i inne.
Gra była w większości rozwijana przez pracownika Namco, Toru Iwatani. Oryginalnie tytuł wymawiało się jako Pakku-man (パックマン) i był on zainspirowany onomatopeiczną frazą paku-paku taberu (jap. パクパク食べる, przybliżone polskie tłumaczenie brzmi jeść kłapiąc ustami)[2]. Jednak później Iwani zdecydował nazwać swoją grę Puck Man.
Tytuł ten jednak nie został przyjęty dla anglojęzycznych krajów, w których to sądzono, iż przywołuje on oczywiste skojarzenia i nie minie długo zanim jacyś żartownisie zamienią P na F otrzymując znany angielski wulgaryzm. Stąd zdecydowano się na tytuł Pac-man, który z kolei był bardziej zbliżony do pierwszego tytułu[2].
Spis treści |
[edytuj] Rozgrywka
Gracz kieruje żółtą kulką - tytułowym Pac-Manem poprzez labirynt pełen pigułek. Jego celem jest zebranie ich wszystkich. Ponadto należy unikać czterech duszków (różowego - Pinky, błękitnego - Inky, czerwonego - Blinky i pomarańczowego - Clyde), które poruszają się po całej planszy. Po zjedzeniu specjalnej pigułki (zazwyczaj jest ich 4 na planszy) duszki zamieniają się w przestraszone duszki, które są jadalne. Po zjedzeniu oczy duszka wracają do swojego domu, gdzie odradzają jako nowy, "odważny" duszek.
Rekord świata, który jest nie do pobicia, gdyż stanowi maksymalną ilość osiągalnych punktów, ustanowił 3 lipca 1999 Billy Mitchell. Wynosi on 3,333,360 punktów (256 ekranów). Dokonał tego w ciągu 6 godzin. Podczas bicia rekordu zjadł wszystkie pigułki, specjalne pigułki, wszystkie przestraszone duszki i premie w postaci owoców, które pokazują się na krótki czas dwukrotnie podczas jednego ekranu. Nie stracił przy tym ani jednej żółtej kulki. Ekranu 257 nie da się przejść. Błąd w programie powoduje, że połowa 257 ekranu jest zniekształcona i jest nie do przejścia. Ekran ten nie zmienia się na kolejny i można na nim grać teoretycznie w nieskończoność. Po prostu twórca programu nie przewidział, że znajdzie się ktoś kto będzie w stanie przejść wszystkie 256 ekranów. Wynika to z tego, iż za pomocą jednego bajta można zapisać 256 różnych wartości (od 0 do 255), a twórca przewidział, iż numer planszy będzie przechowywany tylko w jednym bajcie.
[edytuj] Ciekawostki
- Zespół Bunker And Garcia nagrał piosenkę Pac Man Fever, w której kilkukrotnie wykorzystano odgłosy z gry.
Przypisy
- ↑ Cornelis Robat, "Timeline History of Computing: Industrial Era 1978-1979", The History of Computing Project
- ↑ 2,0 2,1 Chris Kohler, "Power-Up: How Japanese Video Games Gave the World an Extra Life", ISBN 0-7440-0424-1.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Namco Games strona oficjalna producenta gry
