Paprotka zwyczajna

Paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare)– gatunek paproci należący do rodziny paprotkowatych. Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce roślina dość pospolita. Występuje na całym niżu i w Karpatach, gdzie jest bardziej pospolita, niż na niżu.

Zarodnie na spodniej stronie listków.

Spis treści

Liście: Pojedynczopierzaste, zimotrwałe odziomkowe, wyrastające z kłącza w dwóch szeregach na długim ogonku liściowym. Mają długość przeważnie 10-30 cm (wyjątkowo do 60). Wyrastają rzadkostronie liści. Są dość duże, okrągłe i bez zawijki, rdzawożółego koloru. Pierścień zarodni z 10-20 zgrubiałymi komórkami. Zarodnikuje od lipca do września. Duże kupki zarodni prześwitują przez liście.

Część podziemna: Posiada jasnobrunatne, czołgające się kłącze, pokryte bliznami i lancetowatymi lub szczeciniastymi łuskami o długości 3-4 mm po obumarłych liściach. Kłącze ma słodkawy smak.

Biotop, wymagania: Świetliste lasy, skalne szczeliny, północne zbocza. Na niżu oraz w górach. W Tatrach, Sudetach i na Babiej Górze do piętra kosówki. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Asplenietea rupestria.

1.Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

2.Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8

3.Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.