Parakwat

Z Wikipedii

Parakwat
Ogólne informacje
Nazwa systematyczna	dichlorek 1,1’-dimetylo-4,4’-bipyridyniowy
Inne nazwy	dichlorek N,N’-dimetylo-4,4’-bipyridyniowy dichlorek metylowiologenu
Wzór sumaryczny	C12H14Cl2N2
SMILES	[Cl-].[Cl-].C[n+]1ccc(cc1)c2cc[n+](C)cc2
Masa molowa	257,16 g/mol
Wygląd	białawy proszek bez zapachu
Identyfikacja
Numer CAS	1910-42-5 (lub 4685-14-7, 2074-50-2)
Właściwości
Gęstość i stan skupienia	1,25 g/cm3 ;
Rozpuszczalność w wodzie	700 g/L
Temperatura topnienia	177,5 °C (450,65 K; ±2,5°)
Temperatura wrzenia	300 °C (573,15 K)
Niebezpieczeństwa
MSDS	[[1] Zewnętrzne dane MSDS]
Klasyfikacja UE	Treść oznaczeń: T+ - silnie toksyczny N - groźny dla środowiska
Zwroty ryzyka	R: 24/25-26-36/37/38-48/25-50/53
Zwroty bezpieczeństwa	S: (1/2-)22-28-36/37/39-45-60-61
Numer RTECS	DW2275000
Podobne związki
Podobne związki	Wiologen Dikwat
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa)

Parakwat - (nazwa systematyczna: dichlorek 1,1’-dimetylo-4,4’-bipirydyniowy) - organiczny związek chemiczny, stosowany na masową skalę jako herbicyd.

Jest to czwartorzędowa sól amoniowa, najprostszy wiologen (N,N'-dialkilowa pochodna bipirydyny). Łatwo ulega redukcji do rodnikojonu, będącego prekursorem rodników nadtlenkowych, reagujących następnie z nienasyconymi lipidami błon komórkowych.

Parakwat jest stosowany od roku 1961 i należy obecnie do najpowszechniej stosowanych herbicydów. Ze względu na dużą toksyczność i brak selektywności, od 11 lipca 2007 został zakazany w Unii Europejskiej^[1].

[edytuj] Właściwości

• Nieselektywny, niszczy zarówno rośliny jedno-, jak i dwuliścienne
• Bardzo szybkie działanie
• Wchłaniany przez rośliny w ciągu kilku minut (odporność na deszcz)
• Ulega dezaktywacji w kontakcie z glebą^[2]

Przypisy