Paul S.L. Johnson
Z Wikipedii
Paul Samuel Leon Johnson Założyciel "Świecko Domowego Ruchu Misjonarskiego (LHMM), który w Polsce działa pod nazwą Świecki Ruch Misyjny "Epifania". (ur. 4 października 1873 w Titusville, Pensylwania, USA, zm. 22 października 1950). Jego oboje rodzice byli pochodzenia żydowskiego. Ojciec był prezesem synagogi w Titusville, gdzie mieszkali.
4 stycznia 1886 roku zmarła jego matka. Johnson miał wówczas 13 lat. Wkrótce ojciec ożenił się po raz wtóry, co było powodem wielu nieporozumień rodzinnych. W 1887 roku, Paul kilka razy uciekał z domu. W ostatniej ucieczce w 1887 roku, trafił do Filadelfii, gdzie znalazł pracę przy czyszczeniu butów. Nieco później znalazł Biblię na śmietniku i trafił na zebranie do kościoła metodysko-episkopalnego. Wtedy został chrześcijaninem.
Po powrocie do domu, ojciec uznał Paula za niepoprawnego i wysłał go do poprawczaka (8 lutego 1889 r.). Za dobre zachowanie Johnson po pięciu miesiącach został wypuszczony na wolność. Johnson miał wtedy 16 lat, i rząd stanowy wyznaczył mu kuratora do opieki.
14 lipca 1889 roku Paul Johnson ochrzcił się, po czym udał się do rodzinnego domu. Ojciec wyrzekł się go jako syna i sprawił mu symboliczny pogrzeb.
Paul Johnson wyjechał do Allegheny, gdzie pod nadzorem kuratora rozpoczął pracę w sklepie z obuwiem. 8 września 1890 roku wstąpił na Uniwersytet Capitol w Columbus, Ohio. Ukończył uniwersytet w 1895 roku, otrzymując najwyższe stopnie w historii tego Uniwersytetu. Zaraz po tym wstąpił do Seminarium Teologicznego przy Kościele Luterańskim, które ukończył 25 maja 1898 roku.
Johnson został pastorem w małym kościółku w Mars, Pa., a następnie w Columbus, Ohio.
W 1903 roku, pastor Johnson przyjął następujące nauki: (1) Jeden Bóg w przeciwieństwie do trójcy, (2) śmiertelność ludzka w przeciwieństwie do nieśmiertelności duszy, (3) śmierć, a nie wieczne męki, jest karą za grzech, (4) Papiestwo jest bestią, a protestantyzm obrazem bestii, stanowią razem Babilon, (5) Tysiąclecie i sądny dzień stanowią jeden i ten sam okres, (6) ludzie zmarli z klasy niewybranych będą mieli próbę podczas Tysiąclecia, (7) 1914 rok jest końcem Wieku. Nauczanie tych rzeczy spowodowało wielką opozycję w zgromadzeniu, i w konsekwencji wystąpienie Johnsona z Kościoła Luterańskiego. Stało się to 1 maja 1903 roku.
Już 14 czerwca 1903 roku Johnson wygłosił swój pierwszy wykład w zborze badaczy Pisma Świętego w Columbus. 1 maja 1904 roku pastor Charles Taze Russell naznaczył Johnsona na pielgrzyma.
3 stycznia 1905 roku, Paul S.L. Johnson ożenił się z Emmą McCloud. Dzieci nie mieli.
8 sierpnia 1916 roku pastor Russell podjął decyzję wysłania do Anglii swojego specjalnego pomocnika Johnsona. 26 sierpnia wyraził on na to zgodę. Ten wyjazd do Wielkiej Brytanii był, w mniemaniu Johnsona, związany z głębokim konfliktem w gronie trzech zarządców International Bible Students Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego). Czyniono wysiłki by International Bible Students Association (IBSA) stała się niezależną korporacją od The Watch Tower Bible And Tract Society (WTB&TS) i wolną od nadzoru pastora Russella (który zmarł 31 X 1916 r.). Johnson uważał, że grupa starszych w zborze londyńskim starała się sklerykalizować komitet starszych, aby władza zboru znalazła się w ich rękach.
Johnson przebywał w Anglii od listopada 1916 roku do marca 1917 roku. W tym czasie przeprowadził on wiele spraw organizacyjnych, zmieniających sytuację w IBSA.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, w kwietniu 1917 roku Johnson wdał się w spór z sędzią Józefem Franklinem Rutherfordem (1869–1942), który został prezesem Watch Tower Bible And Tract Society (W.T.B.&T.S.). Ostatecznie Johnson został pozbawiony przywilejów pielgrzymskich i usunięty z Domu Biblijnego. Towarzystwo "Strażnica" rozesłało po zborach broszurę "Przesiewanie żniwa", w którym zarzucono Johnsonowi liczne wykroczenia.
26 sierpnia 1917 roku w wyniku tych doświadczeń, Johnson napisał własną broszurę "Przesiewanie żniwa", w której polemizował z naukami "Strażnicy", stawiał zarzut przywłaszczenia sobie władzy przez Rutherforda uważając, że nie jest on prawdziwym następcą Russella.
6 stycznia 1918 roku powstał 7-osobowy komitet, w skład którego wszedł między innymi Johnson. Komitet miał przygotować osobną od WTB&TS pracę pielgrzymską i poczynić przygotowania do wydania nowego czasopisma "Sztandar Biblijny". Postanowiono utworzyć korporację Pastoralny Biblijny Instytut (PBI). Jednak w wyniku wewnętrznych sporów, Johnson i kilka innych osób zostało usuniętych z PBI, który zaczął wydawać czasopismo "The Herald of the Kingdom". Zbory stowarzyszone z PBI zwały się Stowarzyszeniem Badaczy Pisma Świętego.
Johnson był przeciwny kontroli zborów przez korporacje i postanowił działać przeciwko nowym organizacjom chrześcijańskim których wcześniej był członkiem: Pastoralny Biblijny Instytut (PBI) i The Watch Tower Bible And Tract Society (WTB&TS). Od 25 listopada 1918 roku wydawał dwumiesięcznik "The present Truth and Herald of Christ`s Epiphany" ("Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Epifanii Chrystusa").
Stopniowo wokół Johnsona skupiło się wiele osób. Johnson z konieczności założył stowarzyszenie pod nazwą Laymen's Home Missionary Movement (Świecko Domowy Ruch Misjonarski), o zasięgu międzynarodowym. Na konwencji w Filadelfii, w dniu 5 lipca 1919 roku, wybrano Paula Samuela Leona Johnsona na Generalnego Pastora, Nauczyciela i Opiekuna Wykonawczego Świecko Domowego Ruchu Misjonarskiego (LHMM). Rozpoczęto regularne wydawanie "Teraźniejszej Prawdy" oraz drugiego czasopisma przeznaczonego dla publiczności "Herald" ("Zwiastun").
Dzień 27 grudnia 1919 roku był początkiem wpływu Johnsona na polskich braci. Bardzo szybko rozpoczęto wydawanie polskiej "Teraźniejszej Prawdy". W Polsce LHMM działa pod nazwą Świecki Ruch Misyjny "Epifania".
Równocześnie brat Johnson pracował nad serią Epifanicznych Wykładów Pisma Świętego, których był autorem i wydawcą. Przedstawił on w nich swoje poglądy:
Tom pierwszy (E1) "Bóg" w dokładny sposób przedstawił całą wiedzę biblijną dotyczącą osoby i charakteru Boga.
Tom drugi (E2) "Stworzenie" był specjalistycznym zbadaniem nauki o Stworzeniu, ze szczególną analizą teorii ludzkich.
Tom trzeci (E3) "Eliasz i Elizeusz" wyjaśniał na podstawie Słowa Bożego przyczyny i przebieg rozdzielenia ludu Bożego.
Tom czwarty (E4) to "Wybrańcy Epifanii".
Tom piąty (E5) "Rozmaitości" porusza takie tematy jak przesiewania i wezwania żniwa wieku Ewangelii, oraz różne typy i figury z ich wypełnieniami.
Tomy szósty i siódmy (E6, E7) "Mararyzm" i "Gersonizm" są polemiką z naukami WTB&TS, PBI i innych. Johnson jednocześnie proponuje w tym tomie swoje własne nauki, mające być alternatywą wobec nauczania przeciwnych jemu organizacji.
Tom ósmy (E8) "Czwarta Księga Mojżeszowa" przedstawia pozafigurę 4 Mojż.
Tom dziewiąty i czternasty (E9, E14) "Posłannik Paruzji, tom I i II" są dziełem wyjaśniającym posługę pastora Russella.
Tom dziesiąty (E10) "Posłannik Epifanii" jest autobiografią.
Tom jedenasty (E11) "Druga Księga Mojżeszowa" to pozafigura 2 Mojż.
Tom dwunasty (E12) "Biblia" jest dziełem dotyczącym Słowa Bożego, mającym w mniemaniu autora pogłębiać wiarę i zaufanie do Biblii.
Tom trzynasty (E13) "Księgi Samuela, Królów i Kronik" to wypełnienie się w pozafigurze tych ksiąg.
Tom piętnasty (E15) "Chrystus, Duch i Przymierza" to opracowanie tych biblijnych tematów, tłumaczącym te zagadnienia ze Słowa Bożego.
Za swego życia Johnson opublikował piętnaście tomów, a po jego śmierci ukazały się jeszcze dwa następne tomy "Epiphany Studies in the Scriptures".
Jego specjalnymi pomocnikami byli bracia: Petersen, Gohlke, Hedman, Hoefle, Gavin, Eschrich i Jolly.
