Pirofit
Z Wikipedii
Pirofit, pyrofit (gr. pyr - ogień + -fit) roślina przystosowana (fizjologicznie i anatomicznie) do oddziaływania ognia.
Wyróżnia się pyrofity pasywne i aktywne. Do pierwszej grupy należą drzewa i krzewy odporne na działanie ognia. Przystosowanie u tych roślin polega zwykle na wykształcaniu grubej i słabo palącej się kory np. silnie uwilgotnionej. Martwica korkowa (korowina) składająca się z warstw korka jest doskonałym termoizolatorem, ponieważ komórki w niej są martwe i wypełnione powietrzem. Szczególnym przystosowaniem do przetrwania pożaru jest wykształcanie przez niektóre krzewy utworów zwanych lignotuber.
Pirofitami aktywnymi są zwykle krzewy i rośliny zielne. Dla nich ogień jest czynnikiem stymulującym wzrost, kiełkowanie lub rozmnażanie. Rośliny wymagające do rozwoju oddziaływanie ognia nazywane są pirofilnymi. Przykładem mogą być niektóre gatunki mącznicy lub sumaka wytwarzające nasiona o twardej skorupie. Łupina ta pęka w czasie pożaru, umożliwiając rozwój nasion w dogodnych warunkach.
W klimacie suchym (np. w rejonie Morza Śródziemnego) wykształcają się formacje roślinne, których istnienie w dużym stopniu uwarunkowane jest okresowymi pożarami (zobacz: makia, fynbos, garig, frygana, chaparral).
Przykładami pyrofitów są:
- dąb korkowy i mamutowiec olbrzymi - chronione grubą korą, u tego drugiego gatunku do 60 cm grubości,
- sosna Banksa - jej szyszki otwierają się i uwalniają nasiona pod wpływem wysokiej temperatury podczas pożarów,
- wrzos zwyczajny - pożary na wrzosowiskach odmładzają krzewinki i niszczą siewki drzew, ograniczając rozwój borów.
