Przewodnik turystyczny
Z Wikipedii
Przewodnikiem turystycznym może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Przewodnik turystyczny to osoba, która ma odpowiednie uprawnienia (wydawane przez marszałka województwa, właściwego dla miejsca zamieszkania, potwierdzone legitymacją i odznaką) do udzielenia informacji turystycznych i krajoznawczych oraz oprowadzenia wycieczek i turystów indywidualnych po obiektach, trasach i miejscowości.
[edytuj] Uprawnienia
Zawód przewodnika turystycznego to przede wszystkim sumienne sprawowanie opieki nad uczestnikami podczas oprowadzania wycieczek, jak również fachowe udzielanie im informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach.
Przewodnicy otrzymują uprawnienia nadawane przez wojewodę danego obszaru:
- przewodników górskich dla określonych obszarów górskich. Są one podzielone na 3 klasy,
- przewodników miejskich dla poszczególnych miast,
- przewodników terenowych dla poszczególnych województw lub regionów w tym obejmują również miasta położone w obrębie województwa lub regionu.
- ustawa nie obejmuje przewodników studenckich, który w rozumieniu ustawy nie posiadają uprawnień przewodnickich, ale stanowią organ szkolący przyszłych przewodników pod kątem egzaminu państwowego na przewodnika (patrz: Studenckie Koła Przewodnickie).
Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która:
- ukończyła 18 lat i szkołę średnią,
- posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika (potwierdza to odpowiednia komisja lekarska),
- nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
- odbyła szkolenie i praktykę przewodnicką oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego - takie kursy są często organizowane przez Koła PTTK, inne organizacje lub biura podrózy posiadające zezwolenie Marszałka danego województwa lub organizacje studenckie.
Uprawnienia przewodnikom turystycznym wycieczek wydają, odmawiają wydania, zawieszają i przywracają oraz cofają marszałkowie województw, właściwi dla miejsca zamieszkania przewodnika turystycznego na drodze decyzji administracyjnej.
Do zadań przewodnika turystycznego należy:
- oprowadzanie wycieczek
- fachowe udzielenie informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach turystycznych; uświadomienie turystom bogactwa kulturalnego naszego państwa, zabytków, pomników, które są naszym wspólnym dziedzictwem
- w zakresie ochrony przyrody i krajobrazu - uczenie poszanowania natury
- opieka nad turystami
- udzielanie pierwszej pomocy
- przestrzeganie, popularyzowanie zasad kultury turystycznej, opieki nad zabytkami i ochrony przyrody
- podnoszenie kwalifikacji, ciągłe pogłębianie wiedzy, przestrzeganie regulaminu przewodnickiego
- noszenie odznaki
Ponadto powinien być on kwalifikowanym turystą, miłośnikiem krajoznawstwa, odznaczającym się szeregiem cech osobistych, które wraz posiadaną wiedzą i umiejętnościami pozwolą mu w pełni wykonać powierzone zadanie.
Rodzaje przewodników:
- terenowi
- łączy funkcje przewodnika miejskiego, górskiego i muzealnego w zależności od trasy
- autokarowe, piesze, rowerowe prowadzenie uczestników imprezy określoną w programie trasą
- dbanie o bezpieczeństwo turystów, udzielenie pomocy w razie potrzeby
- przekazywanie informacji o geografii, historii, kulturze, gospodarce danego regionu
- dopilnowanie realizacji całego programu imprezy i ich zgodności z zamówieniem
- rozbudzenie wśród uczestników imprezy chęci do uprawiania turystyki i krajoznawstwa
- górscy (tatrzańscy, sudeccy, beskidzcy)
- przekazywanie informacji o trasie i okolicy
- zapoznanie z walorami regionu i ciekawszymi okazami przyrody na trasie, np. drzewa, skały
- troska o bezpieczeństwo oprowadzonych turystów
- dostosowanie trasy wyprawy do możliwości i ekwipunku turystów
- instruowanie turystów o sposobach posługiwania się sprzętem i zachowania się w górach
- zapewnienie turystom pomocy w razie potrzeby
- przekonywanie uczestników wyprawy do ochrony przyrody
- dobre zdrowie, kondycja fizyczna
- odpowiedzialność, zaangażowanie
- stanowczość
- Miejscy (Trójmiasto, Kraków, Warszawa, Toruń, Poznań, Szczecin, Wrocław, GOP, Lublin, Łódź)
- przedstawienie miasta i poszczególnych jego obiektów (kościoły, zamki, pałace, kamienice, place, pomniki, muzea itp.) w sposób, który umożliwi turyście zachowanie w pamięci nie tylko jego obrazu, ale i w miarę skondensowanej wiedzy
- powiązanie informacji o mieście z historią, kulturą i geografią całego kraju, a także miejsca miasta w życiu społecznym i gospodarczym państwa
- ukazanie powiązań historycznych, kulturalnych i innych z historią i kulturą Europy
- pokazanie miasta uwzględnieniem różnic i analogi w stosunku do miasta lub kraju z którego pochodzą turyści
- znajomość historii kraju i historii powszechnej historii miasta i poszczególnych obiektów wraz ich wnętrzami, setkami obrazów, rzeźb, detali architektonicznych, symboliki
- opanowanie umiejętności łatwego nawiązywania kontaktu z ludźmi
- zachowanie w każdej sytuacji opanowania i grzeczności
- dobra orientacja w terenie, zorganizowany
- Muzealny
- przedstawienie ekspozycji muzealnej w sposób przystępny dla słuchaczy, musi dobrać odpowiedni klucz słowny, tzn. grupie wykształconej musi przedstawić nie tylko sam eksponat, ale omówić też całość zjawisk i kierunków myślenia, scharakteryzować epokę, często ze szczegółami, wobec grupy dzieci wiele szczegółów zostanie ominiętych (przewodnik będzie musiał posługiwać się językiem prostym, bez słownictwa naukowego)
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek
- Rozporządzenie w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego
