Róża Kolumba Białecka
Z Wikipedii
Róża Kolumba Białecka (ur. 23 sierpnia 1838 w Jaśniszczach, zm. 18 marca 1887 w Wielowsi) - założycielka klasztoru dominikanek w Polsce. Obecnie prowadzony jest jej proces beatyfikacyjny.
[edytuj] Życiorys
Kolumba Białecka pochodziła z kresów Wschodnich z Jaśniszcz koło Podkamienia (ówczesne województwo tarnopolskie). Przyszła na świat 23 sierpnia 1838 roku w szlacheckiej rodzinie. Od urodzenia cierpiała na gruźlicę. Już w wieku 12 lat, w dniu przyjęcia Sakramentu Bierzmowania, złożyła śluby iż poświęci swoje życie na służbę w zakonie. W Podkamieniu parafię prowadzili dominikanie zaprzyjaźnieni z rodziną Białeckich, Róża w wieku dziecięcym dokładnie poznała dominikańską regułę zakonną, była zafascynowana postacią św. Dominika i św. Katarzyny ze Sieny. 2 lipca 1856 odbyła się rozmowa Róży z Wincentem Gandelem, ówczesnym Generałem Dominikanów. Dostrzegł on w tej młodej dziewczynie przyszłą odnowicielkę Sióstr świętego Dominika w Polsce.
Miała 17 lat gdy ukończyła szkołę we Lwowie. Punktem zwrotnym w życiu założycielki był wyjazd w maju 1857 roku, pod wpływem wspomnianego Wincenta Gandela, do francuskiej Nancy i gruntowne zapoznanie się z klasztorem dominikanek. Róża wstąpiła do zakonu 11 czerwca przyjmując imię Kolumba, mimo początkowych sprzeciwów ojca. Do Polski wróciła w czerwcu 1859. Planowała zorganizowanie społeczności dominikańskiej skupiającej się na wiejskiej problematyce, nie znalazła jednak wsparcia ani u dominikanów galicyjskich ani wśród duchowieństwa parafialnego. Dopiero w kwietniu 1860 roku zainteresowała swoim pomysłem ks. Juliana Leszczyńskiego - kapłana diecezji przemyskiej. Obejmował on właśnie posadę proboszcza w Wielowsi koło Tarnobrzegu i zaproponował pomoc w rozwijaniu zakonu na tych właśnie terenach. Kolumba Białecka dostała jednak w tym czasie propozycję przejęcia fundacji w Warężu koło Bełżca. Alternatywa okazała się kusząca, w przeciwieństwie do niezagospodarowanej parafii wielowiejskiej, jednak siostra Białecka zdecydowała się na gorsze, ale przez to bliższe ludowi, warunki.
Po wybuchu powstania styczniowego, już w lutym 1863 zorganizowała szpital dla rannych. W roku 1872 w parafii wybuchła epidemia cholery, siostry zakonne kierowane Różą Kolumbą ofiarnie pomagały mieszkańcom uporać się z chorobą. Na przestrzeni lat znacznie pogorszyły się relacje księdza proboszcza Juliana i założycielki zgromadzenia. Leszczyński nie mógł pogodzić się z charyzmą Kolumby, odnosił się do niej i poddanych jej sióstr z wielką niechęcią. Utrapiona konfliktem Kolumba przeczuwała swój koniec. Około godziny wpół do dziesiątej wieczorem, wcześniej godząc się z antagonistą Julianem, 18 marca 1887 roku Matka Kolumba wyzionęła ducha. Została pochowana w przyklasztornym ogrodzie. W Rzymie prowadzony jest proces beatyfikacyjny założycielki Zgromadzenia, 20 grudnia 2004 roku został promulgowany w Watykanie Dekret heroiczności cnót.
