Radzieckie tablice rejestracyjne

Z Wikipedii

Radzieckie tablice rejestracyjne wydawano w Rosji Radzieckiej i później w ZSRR (podobnie jak przed rewolucją październikową w Rosji carskiej) wszystkim pojazdom, które poruszały się po drogach publicznych, w tym – oprócz pojazdów silnikowych – także rowerom i pojazdom konnym (np. dorożkom).

[edytuj] Przed II wojną światową

Г-37-40

Tablice początkowo nie miały jednolitego systemu oznakowania w całym kraju, dopiero około 1931 wprowadzono system oznaczeń składających się z jednej litery i czterech cyfr. Tablice te były białe, a znaki malowane były czarną farbą.

2-28-15 ^МОСКВА

System ten nie uchował się jednak długo, w 1934 zastąpiono go (zachowując czarne znaki na białym tle) systemem pięciocyfrowym z napisaną pod cyframi mniejszymi literami nazwą miasta okręgowego (jednego z 45 na terytorium całego państwa). Tablice te w wersji dla motocykli miały nieco mniejszy rozmiar, niż te dla samochodów.

АЧ 55-42

W 1936 dokonano kolejnej zmiany systemu oznaczeń: pojawiły się tablice koloru czarnego z białymi znakami, dwie pierwsze litery, kolejne cztery – cyfry. Na przedniej tablicy znaki malowane były w jednym rzędzie, na tylnej – w dwóch. System ten obowiązywał do końca II wojny światowej, z tym, że pojazdy wojskowe miały swój własny, odmienny system oznaczeń

[edytuj] Po II wojnie światowej

Po wojnie tablice w ZSRR wydawano w trzech seriach w kolejnych okresach: od 1946, od 1959 i od 1981.

[edytuj] od 1946

^ЮВ 42-42

System obowiązujący od 1946 do 1959 (w niektórych okręgach kraju nawet do początku lat 60.) nawiązywał bezpośrednio do tego z roku 1936. Tak jak dotąd oznaczano pojazdy dwiema literami alfabetu rosyjskiego^[1] i czterema cyframi w dwóch grupach po dwie cyfry rozdzielonymi kreseczką (dywizem). Rozmiary tablic były następujące: tylna tablica motocyklowa (przednich w motocyklach nie stosowano) – 210×140 mm, przednia samochodowa – 385×110 mm, tylna samochodowa – 287×168 mm. Na tablicach tylnych znaki malowano w dwóch rzędach: w górnym litery, w dolnym cyfry (na tylnych klapach skrzyni niektórych ciężarówek malowano dodatkowo w jednym rzędzie powtórzenie oznakowania tablicy wielkimi znakami). Tablice przednie zawierały wszystkie znaki w jednym rzędzie. Litery na tablicy rejestracyjnej (tak przedniej, jak tylnej) miały rozmiar nieco mniejszy od cyfr i były malowane nieco wyżej od cyfr. Tło tablic było żółte, a znaki miały kolor czarny. Wyjątkiem jednak były pojazdy prywatne i służbowe (m.in. rządowe) zarejestrowane w Moskwie, których tablice miały tło czarne, a litery i cyfry białe.

Generalna Inspekcja Samochodowa ZSRR wydała w 1966 zarządzenie zobowiązujące wszystkich użytkowników pojazdów z żółtymi tablicami do wymiany tablic na nowe. Zarządzenie to jednak nie było bardzo restrykcyjnie przestrzegane, dlatego pojazdy z tymi oznaczeniami spotykane były w niektórych okolicach kraju jeszcze w latach osiemdziesiątych.

[edytuj] od 1959

90-49 ЦСА

Od 1959 roku rozpoczęto w ZSRR wydawanie tablic wg nowego standardu. Wszystkie (tak w Moskwie, jak w innych okolicach kraju) miały czarne tło i białe znaki: cztery cyfry (dwie grupy po dwie z kreseczką pomiędzy nimi) i trzy litery z alfabetu rosyjskiego. Tak jak poprzednio, rozmiar liter był mniejszy od cyfr (ale znajdowały się niżej, niż w poprzednim standardzie). Rozmiar tablic motocyklowych nie zmienił się, natomiast przednie tablice samochodowe uzyskały rozmiary 467×112 mm, a tablice tylne (samochodowe i tablice przyczep i naczep) – 293×174 mm. Tak jak poprzednio, tablice przednie były jednorzędowe, a tylne – dwurzędowe (u góry cyfry, na dole litery).

07-53 ЦД

Pojazdy wojskowe spotykane na drogach i ulicach w Polsce i innych krajach bloku wschodniego, obsługujące stacjonujące w tych krajach garnizony Armii Czerwonej, również miały tablice czarne i białe znaki, ale po czterech cyfrach znajdowały się tylko dwie litery.

Właściciele pojazdów, w których oznaczeniach rejestracyjnych występowały litery alfabetu rosyjskiego nieznane w alfabecie łacińskim (jak Б, Г, Д, Ж, З, И itp.), jeśli planowali wyjazd poza granice ZSRR byli zobowiązani do wymiany tablic na takie, w których występowały tylko takie litery, które używane są także w alfabecie łacińskim (jak A, E, K, M, O, T itp.) choćby w języku rosyjskim niektóre z tych liter oznaczały głoski o zupełnie innym brzmieniu, niż w językach posługujących się alfabetem łacińskim (jak B, C, H, P, X). Do zasady używania tylko liter łacińskich nie stosowały się władze wojskowe wobec swoich pojazdów jeżdżących poza granicami ZSRR.

[edytuj] od 1981

5559ΛΟХ

P 9800MT

Od 1981 kolor tablic zmieniono na biały, a liter i cyfr - na czarny. Pojazdy państwowe i należące do przedsiębiorstw miały numery w układzie cztery cyfry + trzy litery, ale w odróżnieniu od poprzednich tablic rozmiary cyfr i liter były jednakowe i nie rozdzielano cyfr ani liter żadnymi dodatkowymi znakami. Inne pojazdy, zaopatrywane w tablice z serii standardowej otrzymywały oznaczenie w układzie: 1 litera + 4 cyfry + 2 litery, przy czym choć grupy cyfr i liter nie były niczym rozdzielane, to pierwsza litera miała pomniejszony rozmiar. Tablice przednie były prostokątne (zapis znaków w jednym rzędzie), tylne – kwadratowe dwurzędowe. Inaczej niż poprzednio oznakowano przyczepy i naczepy: uzyskały one tablice z czterema cyframi i dwiema literami; kształt tablic dla tych pojazdów był sześciokątem (jak po odcięciu obu dolnych narożników kwadratu); w górnej części tablicy umieszczano cztery cyfry, a na dole (w węższej części) dwie litery. Używano także tymczasowych oznaczeń tzw. "tranzytowych" w postaci papierowych arkuszy papieru umieszczanych za szybą przednią i tylną pojazdu; oznaczenia te składały się z trzech liter i czterech cyfr.
Po rozpadzie ZSRR radzieckie tablice wykorzystywano jeszcze przez kilka lat w państwach powstałych w jego miejsce. Były one w użyciu do około 1994 roku; wówczas wszystkie te państwa (w tym także największe z nich - Rosja) wprowadziły swoje własne, całkowicie nowe wzory tablic rejestracyjnych.

[edytuj] Ciekawostka

Po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę rozpoczęto tam od roku 1991 wydawanie tablic według wzoru radzieckiego z 1981, ale z użyciem litery I niewystępującej w cyrylicy rosyjskiej, ale będącej w użyciu w cyrylicy ukraińskiej. Litera ta nawiązywać miała rzekomo do ang. słowa independence (niepodległość), z drugiej jednak strony jej użycie umożliwiło poszerzenie zestawu dostępnych kombinacji znaków o literę dotychczas w ZSRR nieużywaną.

[edytuj] Zobacz też

Przypisy

↑ wykorzystywano tylko 28 spośród wszystkich 33 liter tego alfabetu, z pominięciem Ё, Й, Ъ, Ы oraz Ь

[edytuj] Linki zewnętrzne

Kategorie: Tablice rejestracyjne • ZSRR

We provide Linux to the World