Rafał Siadaczka
Z Wikipedii
| Rafał Siadaczka | ||
 |
||
| Imię i nazwisko | Rafał Siadaczka | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1972 Radom, Polska |
|
| Pozycja | obrońca | |
| Wzrost | 182 cm | |
| Waga | 75 kg | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub |  Zodiak Sucha |
|
| Numer | ? | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1989-1991 1991-1992 1992-1993 1993-1994 1994-1995 1995-1998 1999 2000-2001 2002 2002 2003 2004 2004-2005 2007-2008 Ogółem w I lidze |
Broń Radom Legia Warszawa Broń Radom Radomiak Radom Petrochemia Płock Widzew Łódź Austria Wiedeń Legia Warszawa Legia II Warszawa Legia Warszawa Mazowsze Grójec Broń Radom Mazowsze II Grójec Zodiak Sucha |
16 (1) 34 (12) 101 (15) 27 (0) 31 (1) 0 (0) 182 (29) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1995-1999 | Reprezentacja Polski |
17 (2) |
Rafał Siadaczka (ur. 21 lutego 1972 w Radomiu) – polski piłkarz, występujący początkowo na pozycji napastnika, a z czasem na pozycji obrońcy. Zawodnik m.in. Legii Warszawa i Widzewa Łódź, trzykrotny Mistrz Polski (1996, 1997 z Widzewem Łódź, 2002 z Legią Warszawa), zdobywca Superpucharu Polski (1996) i Pucharu Ligi (2002). Z przyczyn zdrowotnych (cukrzyca) był zmuszony zawiesić profesjonalną karierę, jednak nie zrezygnował z czynnej gry w piłkę.
[edytuj] Kariera klubowa
Jest wychowankiem Broni Radom. W 1991 po raz pierwszy trafił do Legii Warszawa. Później powrócił do Radomia, gdzie początkowo występował w Broni Radom, a następnie w Radomiaku Radom. W sezonie 1994/1995 przeszedł do Petrochemii Płock. Mimo jego dobrej postawy spadł jednak z tym klubem do II ligi. Od sezonu 1995/1996 był piłkarzem Widzewa Łódź, gdzie po raz pierwszy w karierze mógł świętować tytuł mistrza Polski. W kolejnym sezonie 1996/1997 Siadaczka występował z Widzewem w elitarnych rozgrywkach Ligi Mistrzów. Ponadto powtórzył swoje osiągnięcie z ubiegłego roku i został po raz drugi z rzędu mistrzem Polski, a także zdobył Superpuchar Polski. Zimą 1999 odszedł z Widzewa i trafił do Austrii Wiedeń.
W 2000 powrócił do kraju i został po raz drugi w karierze piłkarzem Legii. W sezonie 2001/2002 przyczynił się w drobnym stopniu do wywalczenia dla Legii mistrzostwa Polski, a także Pucharu Ligi. Jednak w trakcie sezonu piłkarza dopadła choroba (cukrzyca) i rundę wiosenną spędził w Legii II Warszawa, klubie rezerw, będącym bezpośrednim zapleczem pierwszej drużyny. W kolejnym roku nie rozegrał w Legii żadnego meczu i tym samym rozwiązał kontrakt z klubem. Latem 2003 został piłkarzem III ligowego Mazowsza Grójec. Jednak po pół roku gry w Grójcu powrócił do klubu, którego był wychowankiem, czyli do Broni Radom. W sezonie 2004/2005 ponownie był związany z Mazowszem Grójec. Tym razem jednak został wspólnie z Tomaszem Łapińskim piłkarzem Mazowsza II Grójec, klubu będącego zespołem rezerw pierwszej drużyny Mazowsza. Z Mazowszem II Grójec występował jeszcze w jesienią w sezonie 2005/2006, po czym nosił się z zamiarem całkowitego zakończenia kariery. Od sezonu 2007/2008 występuje w klubie Zodiak Sucha.
Ogółem w I lidze polskiej wystąpił w 182 meczach, w których zdobył 29 goli. Z kolei w I lidze austriackiej wystąpił 27 razy nie strzelając żadnej bramki.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Polski debiutował 15 listopada 1995 w bezbramkowo zremisowanym meczu z Azerbejdżanem w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy za kadencji trenera Henryka Apostela w Trabzonie. Ostatni mecz w kadrze rozegrał 9 października 1999 przeciwko Szwecji w Sztokholmie przegrany 0:2 za kadencji trenera Janusza Wójcika. Ogółem w kadrze wystąpił w 17 meczach, w których strzelił 2 gole.
