Rejencja legnicka

Z Wikipedii

Rejencja legnicka (niem. Regierungsbezirk Liegnitz) - pruska jednostka administracyjna obejmująca zachodnią część Śląska, powstała w 1815 roku i istniejąca aż do końca II wojny światowej

[edytuj] Historia

Powstała na mocy zarządzenia z 30 kwietnia 1815 roku na terenie dawnego departamentu głogowskiego. Początkowo objęła następujące powiaty:

W wyniki likwidacji rejencji dzierżoniowskiej w 1820 roku pod jurysdykcję Legnicy włączono okręgi:

W 1825 roku do prowncji śląskiej włączono powiat Hoyerswerda, należący wcześniej do Brandenburgii. W latach 1873-74 utworzono dwa powiaty miejskie (Stadtkreise): Zgorzelec i Legnica.

W latach 1920-22 status miast wydzielonych otrzymały Głogów, Zielona Góra i Jelenia Góra.

W latach trzydziestych doszło do komasacji powiatów na terenie rejencji: okręgi Kamienna Góra i Bolków złączono w powiat Kamienna Góra, Legnica i Jawor stały się powiatem legnickim ziemskim, powiaty Złotoryja-Chojnów i Świerzawa połączono w Złotoryję, Szprotawę i Żagań w Szprotawę, Zieloną Górę i Kożuchów w Zieloną Górę.

W 1933 roku powiat Zielona Góra podzielono ponownie na okręgi Zielona Góra i Kożuchów, likwidując przy tym status miasta wydzielonego, wskrzeszono też powiat Jawor.

Na jesieni 1938 roku w skład rejencji włączono powiat Wschowa należący przedtem do Marchii Granicznej Poznań - Prusy Zachodnie.

[edytuj] Losy po 1945 roku

Po 1945 roku rejencję legnicką prawie w całości przyłączono do Polski (poza powiatami Hoyerswerda, Czerwieńsk i częścią okręgu Zgorzelca), stała się częścią województwa wrocławskiego (w niewielkiej części poznańskiego - okręg Zielonej Góry).

W latach 1975-98 obszarowi rejencji odpowiadały w przybliżeniu województwa legnickie i jeleniogórskie wraz z południową częścią zielonogórskiego.

Obecnie większość jej terenów na terenie RP należy do Dolnego Śląska, mniejsza część do województwa lubuskiego.