Richard Bong
Z Wikipedii
Richard Ira Bong (24 września 1920 Poplar – 6 sierpnia 1945 Los Angeles) – amerykański pilot myśliwski, major, as myśliwski II wojny światowej (40 zwycięstw – pierwszy na liście pilotów amerykańskich)
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Urodził się w na farmie Poplar w pobliżu miejscowości Superior w stanie Wisconsin w rodzinie szwedzkich emigrantów.
W 1938 roku rozpoczął naukę w szkole średniej w Superior, w trakcie której uczestniczył w kursach pilotów. Po ukończeniu w 1940 roku szkoły wstąpił do korpusu kadetów lotnictwa. W 1942 roku ukończył z wyróżnieniem szkołę pilotów otrzymując stopień podporucznika (Second Lieutenant). Następnie został skierowany na lotnisko Lake Field (Arizona) jako instruktor- pilot, a następnie na lotnisko Hamilton Field (Kalifornia).
W wrześniu 1942 roku został pilotem w 9 Dywizjonie Myśliwskim (9 Dywizjon Latających Rycerzy – Flying Knights Squadron) 49 Grupy Myśliwskiej 5 Armii Powietrznej walczącej w rejonie Nowej Gwinei. Walcząc w składzie tego dywizjonu odniósł w dniu 27 grudnia 1942 roku pierwsze zwycięstwa powietrzne, zastrzelił wtedy 2 samoloty japońskie. Do momentu wykonania w listopadzie 1943 roku pierwszej tury bojowej zestrzelił 21 samolotów japońskich.
Po przewie operacyjnej, we lutym 1944 roku wraca do latania bojowego w rejonie południowego Pacyfiku, jako instruktor strzelania w kwaterze głównej 5 Armii Powietrznej. W dniu 12 kwietnia 1944 roku osiągnął 28 zwycięstwo powietrzne, tym samym przekroczył liczbę zwycięstw Edward Rickenbacker amerykańskiego asa myśliwskiego z okresu I wojny światowej. W związku z tym wycofano go z latania bojowego i skierowano jako instruktora strzelania powietrznego w Szkole Pilotów Myśliwskich na terenie Stanów Zjednoczonych.
We wrześniu 1944 roku na własną prośbę skierowano go jako instruktora strzelenia powietrznego w Kwaterze Głównej 5 Armii Powietrznej. Jako instruktor zaczął latać bojowo i do grudnia 1944 roku zestrzelił 12 samolotów japońskich. Ostatnie zwycięstwo odniósł 17 grudnia 1944 roku. Po czym został ostatecznie wycofany z lotów bojowych. Do tego momentu brał udział w 146 lotach bojowych i odniósł 40 zwycięstw indywidualnych, latając na samolocie P-38 Lightning.
Po zakończeniu lotów bojowych początkowo był instruktorem w szkole pilotów, a następnie został pilotem doświadczalnym w firmie Lockheed, gdzie testował samolot odrzutowy Lockheed P-80 Shooting Star. W dniu 6 sierpnia 1945 roku w Los Angeles zginął w trakcie lądowania uszkodzonym samolotem P-80 Shooting Star na lotnisku Burbank.
[edytuj] Awanse
- podpor. (Second Lieutenant) (9 stycznia 1942)
- por. (First Lieutenant) (29 marca 1943)
- kpt. (Captain) (24 sierpnia 1943)
- mjr (Major) (1944)
[edytuj] Odznaczenia
- Medal of Honor (1944)
- Distinguished Service Cross
- Silver Star
- Distinguished Flying Cross
- Air Medal
- American Defense Service Medal
- American Campaign Medal
- Asiatic-Pacific Campaign Medal
[edytuj] Bibliografia:
- Tadeusz Malinowski Lotnicy świata wyd. WKiŁ Warszawa 1985 ISBN 83-206-0495-8
