Roger Hollis
Z Wikipedii
Sir Roger Hollis (1905 - 1973), funkcjonariusz brytyjskich służb specjalnych, dyrektor generalny brytyjskiej służby bezpieczeństwa i kontrwywiadu MI5, od 1956 do 1965 roku, podejrzewany jako piąty członek Siatki szpiegowskiej Cambridge.
Urodzony w 1905] roku, syn biskupa anglikańskiego, rozpoczął studia w Oksfordzie, jednak zrezygnował z nich przed uzyskaniem dyplomu. W 1927 roku wyjechał do Chin jako pracownik British Tobacco Co. W 1934 roku zapadł na gruźlicę, w związku z czym powrócił do Europy. W 1938 roku został przyjęty do MI5 i skierowany do sekcji rozpracowującej Komunistyczną Partię Wielkiej Brytanii. Przez pewien czas Hollis pracował także w Sekcji F, zajmującej się Związkiem Radzieckim i krajami satelickimi. Delegowany do Australii pomagał w utworzeniu Agencji Wywiadu i Bezpieczeństwa (Australian Security Intelligence Organisation - ASIO), a następnie kierował Wydziałem C, odpowiedzialnym za wewnętrzne bezpieczeństwo MI5. W 1953 roku został zastępcą Dicka White'a, ówczesnego Dyrektora Generalnego MI5, następnie trzy lata później, w 1956 roku, Hollis stanął na czele MI5. Sprawował to stanowisko aż do swej emerytury, czyli do 1965 roku, w międzyczasie rozwiodła się z nim żona po 31 latach małżeństwa. Ożenił się wówczas ze swą sekretarką, z którą od dawna miał romans, co hipotetycznie mogło stanowić dla wywiadu podstawę szantażu.
W grudniu 1961 roku, Anatolij Golicyn wyznał, iż zbiegli 10 lat wcześniej do Związku Radzieckiego: Guy Burgess i Donald Maclean, byli członkami Siatki Cambridge. Trzecim okazał się Harold "Kim" Philby, a czwartym, służący w MI5 podczas II wojny światowej Anthony Blunt. Przesłuchujący go przez sześć lat oficer kontrwywiadu MI5 Peter Wright, doszedł na podstawie różnorakich poszlak do wniosku, że uporczywie poszukiwanym piątym członkiem siatki jest sir Roger Hollis. Początki jego zdrady musiały sięgać jego pobytu w Chinach. Wright był przekonany, że zwerbował go Richard Sorge. Według innych danych dokonać tego miały Ursula Kuszynski (ps: Sonia) i współpracująca z nią Agnes Smedly. Drobiazgowe śledztwo nie odkryło wszakże żadnych powiązań Hollisa z Sorgem. Nie ustalono również aby miał jakikolwiek związek z przeciekami z MI5. Co więcej, za jego kadencji udało się wpaść na trop szpiega George'a Blake'a i Gordona Londsdale'a. Wszystko to nie przekonało Wrighta. Przez pewien czas wahał się, czy (piątym) szpiegiem nie jest wicedyrektor MI5 Graham Mitchell, wsześniejszy szef kontrwywiadu agencji.
W swojej książce Spy catcher (1987) (Łowca szpiegów, 1991) stwierdził -
Od początku 1964 roku nabraliśmy z Arthurem (Martinem - wyższym oficerem kontrwywiadu MI5) przekonania, że szpiegiem, który działa na wysokim szczeblu wewnątrz MI5, jest raczej Hollis niż Mitchell.
Śledztwo kontynuowano również po przejściu Hollisa na emeryturę. W 1969 roku został on poddany dwudniowemu przesłuchaniu, w jednym z pokojów tzw. bezpieczenego domu. Rozmowa była nagrywana przez znajdujących się w drugim pokoju analityków MI5, wśród których był Peter Wright. Ponieważ Hollis niczego nie wyjawił i nie przyznał się do winy, sprawę oficjalnie zamknięto. W 1981 roku dziennikarz Chapman Pincher opublikował Their Trade is Treachery. Ponieważ w książce publicznie przedstawił Hollisowi zarzuty, odpowiedziała na nie w Izbie Gmin premier Margaret Thatcher:
Często nie sposób dowieść własnej niewinności. Nie znaleziono jednak żadnego dowodu, który by go obciążał, a zatem wyniki przeprowadzonego śledztwa uprawniają do konkluzji, iż Hollis nie był agentem radzieckiego wywiadu.
Premier odniosła się następnie do pracy Pinchera, stwierdzając iż podane w niej fakty są znane władzom bezpieczeństwa, a ich interpretacja jest stronnicza lub fałszywa.
Mimo to Peter Wright opublikował w 1987 roku wspomienia, których znaczna część poświęcona jest udowadnianiu agenturalnej działalności Hollisa. Efektem sprawy był głęboki rozłam w brytyjskich tajnych służbach, który rozpoczął się w latach siedemdziesiątych. Podzielił on funkcjonariuszy MI5 na zwolenników tezy Petera Wrighta i na jego przeciwników, przekonanych iż Hollis padł ofiarą spisku i rozgrywek personalnych.
Roger Hollis zmarł w 1973 roku, kontrowersje czy był agentem KGB ciągną się do dziś.
Zastąpił: Dicka White |
Dyrektorzy Generalni MI5 | Zastąpiony przez: Martina Jonesa |