Roger Taylor (Queen)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy perkusisty zespołu Queen. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Roger Taylor
Roger Taylor (2005)
Imię i nazwisko	Roger Meddows-Taylor
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1949 Anglia (King's Lynn, Norfolk)
Instrument	perkusja, śpiew gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe
Gatunek	rock, hard rock, rock progresywny, pop-rock
Aktywność	1971-do dziś
Zespół
Queen

Roger Meddows-Taylor, znany jako Roger Taylor (ur. 26 lipca 1949 w King's Lynn) – brytyjski muzyk rockowy, perkusista grupy Queen.

Oprócz gry na perkusji, potrafił również śpiewać mocnym głosem o ciekawej barwie. Niejednokrotnie występował jako główny wokalista w utworach Queen, np. Rock It (Prime Jive), czy I'm in Love with My Car. Taylor jest współtwórcą grupy i autorem wielkich hitów – Radio Ga Ga i A Kind of Magic. Już od pierwszego albumu Queen, pracował na sukces z całym zespołem, pisząc i śpiewając piosenki. Na każdym albumie Queen znajdował się przynajmniej jeden utwór napisany przez Rogera, a do roku 1982 przeważnie on był głównym wokalistą we własnych utworach. Ponadto grał na wielu instrumentach, włączając gitarę (elektryczną i klasyczną oraz basową) i instrumenty klawiszowe. Chętnie obsługiwał syntezator i produkował swoje solowe projekty, współprodukował Queen i innych wykonawców. Do dziś ma swoje studio.

[edytuj] Biografia

Roger Taylor urodził się w rodzinie Michaela Taylora, inspektora żywności w ministerstwie rolnictwa i jego żony, Winifred Meddows-Taylor.

Po przeprowadzce do Truro w Kornwalii, Roger poszedł do prywatnej szkoły Truro Cathedral School i dołączył do miejscowego chóru. W międzyczasie uczył się grać na ukulele oraz na gitarze, później zdecydował się na naukę gry na perkusji. W 1967 Taylor rozpoczął edukację w London Hospital Medical College z zamiarem bycia dentystą. Ostatecznie znudzony tym kierunkiem przeniósł się na biologię w w londyńskiej politechnice. Później przyznał, że wyłącznym powodem pójścia do college'u była możliwość mieszkania w Londynie.

W odpowiedzi na słynne już ogłoszenie "Poszukiwany perkusista w stylu Gingera Bakera", Roger dołączył do zespołu Smile, gdzie poznał Briana Maya i Tima Staffella. Poznał także Freddiego Mercury'ego, który grał wówczas w zespole Wreckage i zostali przyjaciółmi. Kiedy rozpadła się grupa Smile (odszedł Tim Staffell), ta trójka – Roger, Brian i Freddie – założyła Queen. Do zespołu dołączył później John Deacon i w tym składzie pracowali aż do śmierci Mercury'ego w 1991.

Podczas przerwy w działalności Queen po roku 1986, Roger założył nowy zespół The Cross, z którym mógł koncertować. W latach 1981-1998 Taylor wydał cztery płyty, z których każda weszła do list sprzedaży.

Po śmierci Freddiego oraz poświęconym mu koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert, Roger i inni członkowie Queen brali udział w wielu akcjach wspierających walkę z AIDS i innej muzycznej działalności, jak np. nagranie We Will Rock You z Five (2000) czy We Are The Champions z Robbie Williamsem (2000).

Wraz z Brianem Mayem, Roger wziął udział w reaktywacji Queen – trasie koncertowej z Paulem Rodgersem, która rozpoczęła się wiosną 2005, a jej ogólnoświatowa część wciąż trwa. Roger wziął na siebie zarówno obowiązki perkusisty, jak i wokalisty, śpiewając m.in. klasyki takie jak I'm In Love With My Car.

Taylor znany jest, obok Freddiego, jako intensywny imprezowicz. W latach 80. dużo palił, znane jest jego zamiłowanie do szybkich samochodów, alkoholu i kobiet. Przed każdym koncertem wypija dwa łyki szkockiej whisky – "nie więcej, nie mniej".

Roger jest najbardziej zaangażowanym politycznie członkiem Queen. W 1994 wydał singel atakujący neonazistów.

W 1999 wydany został znaczek pocztowy, upamiętniający życie Freddiego Mercury'ego. W tle widać było Rogera, co wzbudziło spore kontrowersje, gdyż zwyczajem jest, że tylko członkowie rodziny królewskiej mogą za życia znaleźć się na znaczkach.

[edytuj] Kariera solowa

Roger Taylor z The Cross (1990)

W swoich projektach solowych, Roger Taylor pełnił nie tylko rolę perkusisty i wokalisty, ale często grał również na gitarze, basie i syntezatorach.

Pierwszym jego solowych wydawnictwem był singel I Wanna Testify / Turn On The TV, wydany w 1977.

4 kwietnia 1981 ukazał się jego pierwszy album: Fun In Space. Autorem całości był Talor, który zagrał też prawie wszystkie partie instrumentów. Na singlach ukazały się Future Management i My Country.

Kolejny album, Strange Frontier, wydano 25 czerwca 1984. W utworze It's An Illusion gościnnie zagrał na basie John Deacon, a na gitarze Rick Parfitt ze Status Quo, który był także współautorem tego utworu. Deacon był również autorem remiksu I Cry for You (wydanego na stronie B singla). W Killing Time usłyszeć możemy Freddiego Mercury'ego. Taylor umieścił na tej płycie również covery: Racing in the Streets Bruce'a Springsteena i Masters of War Boba Dylana. Singlami promującymi ten album były Man On Fire i Strange Frontier. Płytę wyprodukowali, wraz z Rogerem, znani ze współpracy z Queen Mack i David Richards.

W 1987 Roger założył nowy zespół: The Cross. W jego skład wszedł m.in. Spike Edney, wieloletni współpracownik Queen. Zespół ten wydał w następnych latach trzy płyty: Shove It (1988), Mad, Bad and Dangerous to Know (1990), Blue Rock (1991). Autorem wszystkich kompozycji na pierwszej z nich jest Roger, do pozostałych piosenki tworzyli także inni członkowie zespołu.

Zespół koncertował przez kilka lat, później zawiesił działalność. Ostatni ich wspólny występ miał miejsce 29 lipca 1993.

Trzeci samodzielny album Rogera, Happiness? wyszedł 9 września 1994. Gościnnie wystąpili m.in. Jason Falloon (gitara), Phil Spalding i Phil Chen (bas), Mike Crossley (instr. klawiszowe), Catherine Porter (chórki) i Joshua Macrae (programowanie syntezatorów).

W 1998 wydano ostatnią jak dotąd solową płytę Rogera, Electric Fire. Na singlach wyszły Pressure On i Surrender.