Rosie Casals
Z Wikipedii
Rosie Casals, właść. Rosemary Casals (ur. 16 września 1948 w San Francisco, Kalifornia), tenisistka amerykańska.
W latach 1966-1977 w czołowej dziesiątce rankingu światowego, 1970 była nr. 3. Znana jednak przede wszystkim z osiągnięć w grze podwójnej.
Zwyciężczyni pięciu edycji debla na Wimbledonie (1967, 1968, 1970, 1971, 1973), w parze z Billie Jean King; przegrywała finały w 1970 i 1972. Wygrywała także deblowe US Open - 1967, 1971, 1974 i 1982; finały przegrywała aż sześciokrotnie: 1966, 1968, 1970, 1973, 1975, 1981.
Była także w finałach debla na Australian Open (1969) i French Open (1968, 1970, 1982).
Sukcesy w grze mieszanej: wygrana na Wimbledonie 1970 i 1972 (z Ilie Năstase), finał Wimbledonu 1976, wygrana US Open 1975, finały US Open 1967 i 1972.
We wszystkich imprezach wielkoszlemowych w grze pojedynczej dochodziła co najmniej do ćwierćfinału; 1967 półfinalistka Australian Open, 1969 i 1970 ćwierćfinalistka French Open; w półfinale Wimbledonu czterokrotnie - 1967, 1969, 1970, 1972. Na US Open 1970 i 1971 była w finale, a w 1969 w półfinale.
Wygrała łącznie 11 turniejów w grze pojedynczej oraz 112 w deblu; ostatni tytuł zdobyła w Oakland w 1988, w parze z Martiną Navratilovą. W 56 wygranych turniejach partnerką Casals była Billie Jean King.
Reprezentowała USA w Pucharze Federacji i Pucharze Wightmana; była jedną z ulubionych modelek tenisowego projektanta mody, Teda Tinlinga.
W 1996 przyjęta do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
