Ryszard Kincel
Z Wikipedii
Ryszard Kincel (ur. 8 listopada 1933 w Orłowie koło Lipna, zm. 4 sierpnia 2004) – polski prozaik, publicysta, tłumacz, w latach 1979-2000 dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej w Raciborzu.
[edytuj] Życiorys
Urodził się w rodzinie ewangelickiej. Był absolwentem Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Swój debiut rozpoczął w 1958 roku na łamach dziennika Głos Olsztyński. Pracował również w Nowinach Jeleniogórskich. Współpracował z polskimi czasopismami, m.in. z Poglądy, Opole, Głos Ziemi Cieszyńskiej, Wierchy, Zeszyty Raciborskie – Strzecha, Elektroda, Nowiny Raciborskie, Ziemia Raciborska, Gazeta Ustrońska, a także posiadał na swoim koncie publikacje w czeskich pismach takich jak: Vlastivědné listy, Jesenicko – Vlastivědný sborník.
W 1976 roku został doktorem nauk humanistycznych za rozprawę Przewodnictwo turystyczne w śląskich Sudetach w XVII i XIX wieku.
Od 1979 roku, aż do przejścia na emeryturę w 2000 roku był dyrektorem Miejskiej Biblioteki Publicznej w Raciborzu.
W latach 2000-2002 prezes Opolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 2002 roku otrzymał nagrodę im. Karola Miarki. Zmarł 4 sierpnia 2004 roku, został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Cisownicy koło Ustronia.
[edytuj] Publikacje
- Początki przewodnictwa turystycznego w Karkonoszach (1972),
- Sarmaci na Śnieżce (1973),
- Z polskie tradycji Dusznickiego Zdroju (1975),
- Dzieje raciborskiego konwisarstwa (1978),
- Ognisko kultury polskiej 1911-1981 (1981),
- Kłopotliwy książę Sułkowski (1984),
- Wielki poeta z Łubowic – Joseph von Eichendorff (1989).
- Joseph von Eichendorff – wielki poeta spod Raciborza (1991),
- Kto dobre piwo warzył (1992),
- U szląskich wód. Z dziejów śląskich uzdrowisk i ich tradycji polskich (1994),
