Sąd sejmowy 1827-1828

Z Wikipedii

Sąd sejmowy 1827-1828 – sąd powołany na podstawie postanowień konstytucji 1815 roku i za zgodą cesarza Mikołaja I dla osądzenia Polaków podejrzanych o przynależność do Towarzystwa Patriotycznego. Składał się z 42 senatorów Królestwa Polskiego, jego obradom przewodniczył Piotr Bieliński. Sesje sądu odbywały się od 15 czerwca 1827 do maja 1828 w Pałacu Krasińskich w Warszawie.

Oskarżeni zostali: płk Seweryn Krzyżanowski, kpt Franciszek Majewski, Stanisław Sołtyk, ksiądz Konstanty Dembek, Wojciech Grzymała, Stanisław Zabłocki, Andrzej Plichta i Roman Załuski.

Przedstawiony im akt oskarżenia głosił, że winni są przynależenia do tajnej konspiracji, której celem było odzyskanie niepodległości Polski w takich granicach, w jakich pozostawała przed drugim rozbiorem.

Pod naciskiem opinii publicznej sąd wydał 22 maja 1828 dosyć niskie wyroki, uniewinniając oskarżonych od popełnienia zbrodni stanu. Jedynie Wincenty Krasiński złożył votum separatum. Sentencja wyroku głosiła, że Towarzystwo tajne... nie było konspiracją, mającą na celu spełnienie zbrodni stanu, w art. 67kodeksu karnego polskiego wymienionej, a przeto należenie do niego nie ustanawia odległego usiłowania zbrodni stanu.

Sam wyrok, który nie spodobał się Mikołajowi I utrzymywano kilka miesięcy w tajemnicy. Dopiero w marcu 1829 został zatwierdzony przez cara. Dwaj skazani Seweryn Krzyżanowski i Franciszek Majewski jako poddani rosyjscy mieli stanąć przed obliczem senatu w Sankt Petersburgu.