Sacharoza

Z Wikipedii

sacharoza

Ogólne informacje

Wzór sumaryczny

C₁₂H₂₂O₁₁

SMILES

OC1C(OC(CO)C(O)C1O)
OC2(CO)OC(CO)C(O)C2O

Masa molowa

342,29648 g/mol

Identyfikacja

Numer CAS

57-50-01

Właściwości

Gęstość i stan skupienia

1,587 g/cm³ ; stały

Rozpuszczalność w wodzie

2115 g/l (211.5 g/100 ml (20 °C))

Temperatura topnienia

184 °C (457,15 K)

Podobne związki

Podobne związki

celobioza, laktoza, maltoza, trehaloza

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków standardowych (25°C, 1000 hPa)

Cząsteczka sacharozy

Sacharoza (inaczej cukroza, O-β-D-Fruf-(2→1)-α-D-Glcp, α-D-glukopiranozylo-(1, 2)-β-D-fruktofuranozyd) - związek organiczny z grupy węglowodanów, disacharyd (dawniej: dwusacharyd), złożony z fruktozy i glukozy, będący zasadniczym składnikiem cukru trzcinowego i cukru buraczanego.

Budowa cząsteczki:

Jego prawidłowa nazwa chemiczna to: β-D-fruktofuranozylo-α-D-glukopiranozyd.

Sacharoza, jest disacharydem, czyli cukrem złożonym z dwóch reszt monosacharydowych połączonych ze sobą wiązaniem glikozydowym. Monosacharydami budującymi cząsteczkę sacharozy są : fruktoza (β-D-fruktofuranoza) oraz glukoza (α-D-glukopiranoza). Grupy te są połączone za pomocą wiązania α,β-1,4-glikozydowego.

Właściwości fizyczne:

W temperaturze pokojowej sacharoza jest bezbarwnym, krystalicznym ciałem stałym. Jest nietoksyczna, ma słodki smak i bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Temperatura topnienia: 184 °C. Należy do cukrów nieredukujących, o czym świadczy negatywny wynik próby Trommera. W kwaśnych warunkach hydrolizuje do fruktozy i glukozy wg schematu:

${{\rm C_{12}H_{22}O_{11}} \atop sacharoza} + {{\rm H_2O} \atop woda} \ \overrightarrow{{}_{{\rm HCl},\ enzymy}} \ {{\rm C_6H_{12}O_6} \atop glukoza} + {{\rm C_6H_{12}O_6} \atop fruktoza}$

Pod wpływem kwas siarkowego zachodzi reakcja:

C₁₂H₂₂O₁₁ + H₂SO₄ katalizator → 12 C + 11 H₂O

Sacharozę na skalę przemysłową zaczęto otrzymywać na Bliskim Wschodzie z trzciny cukrowej już w starożytności. Cukier wyrabiano także w Indiach oraz Chinach. Grecy byli narodem, którym zawdzięczamy pojawienie się cukru w Europie. Sprowadzili go w IV wieku p.n.e. W ówczesnych czasach był stosowany jako kosztowny lek.

Kiedy Ameryka została odkryta i założono na niej wielkie plantacje trzciny cukrowej, dostawy tego produktu do Europy znacznie wzrosły. Pierwsza udana próba otrzymania cukru z buraków cukrowych odbyła się w 1747 r. Uczonym, który tego dokonał, był niemiecki chemik Andreas Sigismund Marggraf. Pierwsza cukrownia została wybudowana na Śląsku w 1802 r.