Samodzierżawie
Z Wikipedii
Samodzierżawie (ros. самодержавие) — doktryna religijno-polityczna i prawna w Rosji, wyrosła na gruncie bizantyjskich prawosławnych nauk o charakterze władzy ziemskiej i cesarzu jako pośredniku między Bogiem i chrześcijańską społecznością.
Po upadku Bizancjum w 1453 i przyjęciu przez wielkiego księcia moskiewskiego 1547 Iwana Groźnego tytułu cara całej Rusi (царь всея Руси) zastosowana do jego monarszych prerogatyw. W XIX wieku często powtarzana była formuła hrabiego Siergieja Uwarowa "prawosławie - samodzierżawie - ludowość" (православие, самодержавие, народность), syntetyzującą ideę harmonii władzy carskiej, cerkwi oraz ludu rosyjskiego. Tytuł samodzierżcy Wszech Rosji przejęli cesarze rosyjscy (Император и Самодержец Всероссийский).
