Skirgiełło

Z Wikipedii

Skirgiełło Olgierdowic (imię chrzestne Iwan) (lit. Skirgaila) (ur. ok. 1354/1355, zm. 23 grudnia 1394 r. w Kijowie, namiestnik w Wielkim Księstwie Litewskim 1386-1392/1394, książę kijowski 1394.

Najstarszy syn wielkiego księcia litewskiego Olgierda z drugiego małżeństwa z Julianną twerską, rodzony brat Władysława Jagiełły. Dokładna data urodzenia Skirgiełły nie jest znana, obecnie badacze określają ją na ok. 1354/1355 roku^[1].

Przyjął chrzest w obrządku prawosławnym ok. 1373. Według niektórych historyków (np. J. Ochmański Historia Litwy, Wrocław-Warszawa-Kraków 1990) po uzyskaniu przez Jagiełłę korony Królestwa Polskiego Skirgiełło od 1386 r. do około 1392 r. piastował tytuł wielkiego księcia litewskiego. Inni historycy (min. J. Tęgowski Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań-Wrocław 1999, M. Duczmal Jagiellonowie, Kraków 1996) uważają, że w tym okresie Skirgiełło był jedynie namiestnikiem Jagiełły na Litwie, przy czym miał nim być również po zawarciu ugody w Ostrowie, kiedy to Jagiełło na namiestnika wyznaczył także Witolda. J. Tęgowski uważa, że Skirgiełło pozostał namiestnikiem księstwa litewskiego do 1394, kiedy to objął władzę w księstwie kijowskim. Według tych drugich poglądów również Witold od 1392 r. dzierżył Litwę jedynie jako namiestnik, a dopiero w 1401 r. został wielkim księciem litewskim. W latach 1382-1392 Skirgiełło był księciem trockim, nadto w 1387-1394 również księciem połockim, a od 1394 księciem kijowskim. Skirgiełło spośród krewnych Jagiełły był jego najlojalniejszym współpracownikiem. Zmarł prawdopodobnie otruty.

Przypisy