Sokół skalny

Z Wikipedii

Sokół skalny
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	szponiaste
Podrząd	sokołowce
Rodzina	sokołowate
Podrodzina	sokoły
Gatunek	sokół skalny
Nazwa systematyczna
Falco eleonorae
Gené 1839
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Sokół skalny (Falco eleonorae) - średni ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, zamieszkujący basen Morza Śródziemnego, atlantyckie wybrzeże Afryki oraz brzegi Morza Czerwonego. Zimuje na Madagaskarze. Do Polski zalatuje wyjątkowo (stwierdzony 10 razy).

Cechy gatunku 

Obie płci ubarwione jednakowo, ale samice są nieco większe od samców. Wierzch ciała łupkowoszary, spód brązowy z ciemnymi podłużnymi plamkami. Dziób czarny, nogi żółte. Ogon dłuższy niż u innych sokołów, skrzydła długie i smukłe. Występują dwie odmiany barwne: ciemna, prawie czarna, oraz znacznie częstsza jasna - z ciemnym "wąsem" na jasnych policzkach i wyraźnie kreskowanym spodem ciała.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 40 cm
rozpiętość skrzydeł 85 - 105 cm

Biotop 

Nadmorskie klify i skaliste wysepki.

Gniazdo 

Na półce skalnej. Gniazduje kolonijnie.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg w roku, składając do 4 jaj w lipcu - wrześniu.

Pożywienie 

Owady i małe ptaki, łapane przede wszystkim o świcie i zmierzchu. Specjalizuje się w polowaniu na migrujące ptaki (zwłaszcza podczas przelotów jesiennych, kiedy karmi swoje pisklęta).

Ochrona 

Gatunek chroniony.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski