Solikamsk

Z Wikipedii

Współrzędne: 59°38' N 56°45' E59.6333333 56.75 (Solikamsk)

Solikamsk
Herb
Państwo	Rosja
Obwód	Kraj Permski
Burmistrz	Siergiej Dewiatkow
Powierzchnia	156,6 km²
Położenie	59° 38' N 56° 45' E
Ludność (2006) • liczba ludności	99 300
Nr kierunkowy	+7 (34253)
Kod pocztowy	618540—556
Położenie na mapie kraju Solikamsk
Strona internetowa miasta

Solikamsk (ros. Соликамск) – miasto we wschodniej części Rosji, w Kraju Permskim, na zachodnich stokach Uralu, przystań nad Kamą. Około 100 tys. mieszkańców (w 2006).

Spis treści 1 Historia miasta 2 Zabytki 3 Gospodarka 4 Bibliografia

[edytuj] Historia miasta

Pierwsze informacje o założeniu osady pochodzą z 1430, gdy rodzina kupców z Wołogdy pobudowała tu warzelnie soli i osiedliła robotników. Od tego czasu stale rozwija się wydobycie permskich soli. Od 1472 cały rejon wchodzi w skład księstwa moskiewskiego. W 1558 rejon Solikamska wraz z tutejszymi złożami otrzymali od cara Iwana Groźnego Stroganowowie. Prawa miejskie Solikamsk otrzymał w 1573. Stale wzrastająca produkcja soli, będącej wówczas jednym z najcenniejszych produktów, spowodowała, że od XVI do schyłku XVII wieku miasto było największym centrum produkcji soli w Rosji (ponad 50 % krajowej produkcji). Dodatkowo około 1630 odkryto rudy miedzi, a przez miasto prowadziły ważne szlaki targowe. W związku z rozwojem miasta, w XVII wieku powstaje wiele reprezentacyjnych budynków murowanych lub ceglanych, głównie cerkwi i budowli rządowych.

Na początku XVIII wieku zaczyna się dość szybki upadek znaczenia Solikamska, które do tej pory było jednym z najważniejszych miast rejonu uralskiego. Upadek ten związany był z przesunięciem szlaków handlowych na Syberię, ale przede wszystkim z powstaniem nowych kopalni soli w innych rejonach Rosji. Ponieważ sól z Solikamska była żółta, gorzka, zanieczyszczona i nie znajdywano dużych pokładów czystych złóż soli kamiennej, to lepsza smakowo sól z innych rejonów była bardziej konkurencyjna.

Około 1905 roku odkryto złoża soli potasowej, jednak pierwszą kopalnię wydobywającą tę sól otworzono dopiero w 1934, wkrótce też zaczęto wydobywać sole magnezowe. Od tego momentu następuje ponowny wzrost znaczenia miasta, zarówno jako centrum wydobycia obu soli, jak i wytwórstwa z nich metalicznego potasu i magnezu. W 1941 powstał wielki zakład celulozowy, który wkrótce stał się jednym z największych w ZSRR producentów papieru.

[edytuj] Zabytki

• Katedra p.w. św. Trójcy (Troickij sobor) z XVII wieku
• Cerkiew Przemienienia (Preobrażanskaja cerkow) 1687 - 1695
• Krestowozdwiżeński sobor
• Cerkiew Zmartwychwstania (Woskresienskaja)
• Bogojawlenskaja cerkiew
• Dom wojewody z 1688

[edytuj] Gospodarka

Największe znaczenie ma przemysł górniczy, związany z wydobyciem soli potasowych i magnezowych oraz hutniczy (produkcja metalicznego magnezu). Drugą kluczową dziedziną jest przemysł celulozowy.

[edytuj] Bibliografia

• A. Saweliewa, 1983. Solikamsk. Wydawnictwo Periodyka, Moskwa (ros.).
• [1]