Sonant

Z Wikipedii

Sonant – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę. Sonantami są zwykle spółgłoski zwarto-szczelinowe. Właściwie nie występują w języku polskim, ale są dosyć częste w innych językach.

• W języku angielskim istnieją sonanty l (jungle 'dżungla') i n (sudden 'nagły'), a wyjątkowo spotyka się m (rhythm 'rytm').
• W języku czeskim istnieją sonanty l (jablko 'jabłko') i r (krk 'szyja'), a wyjątkowo spotyka się m (osm 'osiem').
• W słowackim istnieją sonanty krótkie l (vlhký 'wilgotny'), r (štvrtok 'czwartek') i długie ĺ, ŕ
• W języku serbochorwackim istnieje sonant r (prst), a w wyrazach obcych również l (bicikl).
• W języku prasłowiańskim istniały prawdopodobnie sonanty twarde l, r i miękkie l´, r´.
• W języku praindoeuropejskim istniały prawdopodobnie sonanty l, r, m, n.

W szerszym ujęciu sonantami (sonorantami, rezonantami) są nazywane głoski wymawiane bez turbulentnego przepływu powietrza przez narządy głosowe – spółgłoski sonorne ([n], [ɲ], [ŋ], [r], [ɾ], [l], [ɫ] – ł "kresowe"), półsamogłoski ([j], [w] – współczesne polskie ł) i samogłoski. Przeciwstawiane są im obstruenty.