Stanisław Działowski

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: wstawić infobox, uporządkować informacje w rozdziałach. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Stanisław Działowski (ur. 11 kwietnia 1900 w Mielcu, zm. 19 marca 1942 w Perth w Szkocji) – mechanik lotniczy, konstruktor, później polski pilot myśliwski z okresu II wojny światowej w randze starszego sierżanta pilota.

W 1916 r ochotniczo wstąpił do armii austriackiej i został skierowany do szkół mechaników lotniczych w Mauer i Szeged.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 11 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został mechanikiem w Niższej Szkole Lotniczej w Krakowie.

W 1920 roku przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie został mianowany szefem montowni płatowców w Szkole Pilotów. W szkole tej sam ukończył kurs pilotażu i w 1927 roku został przeniesiony do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie. Pełnił tam funkcję oblatywacza i kontrolera parku lotniczego.

Był konstruktorem awionetek DKD wersji 1 do 5. W konkursie awionetek w 1928 r zdobył swoich samolotach pierwsze miejsce.

Z uwagi na stan zdrowia w 1935 został przeniesiony w stan spoczynku, lecz ciągle pracował w lotnictwie: jako kierownik techniczny Szkoły Pilotów w Stanisławowie, w PZL WP-1 w Warszawie oraz PZL WP-2 w Mielcu.

Po wybuchu wojny zgłosił się do 6 Pułku Lotniczego we Lwowie i poprzez Rumunię został ewakuowany do Francji. We Francji pracował w montowni samolotów Lioré-et-Olivier LeO 451. W marcu 1940 został instruktorem pilotażu w 108 batalionie lotniczym w Montpellier.

Po upadku Francji ewakuowany do Anglii. 27 czerwca 1940 roku został przyjęty do RAF i po przeszkoleniu latał w składzie 2 AACU (Anti-Aircraft Co-operation Unit). 15 października 1941 został ranny w locie bojowym i skierowany do szpitala wojskowego w East Kilbrick w Szkocji. Zmarł 19 marca 1942 roku w sanatorium RAF w Perth i został pochowany na tamtejszym cmentarzu.