Stanisław Kostka Choromański

Z Wikipedii

Stanisław Kostka Choromański
Herb
Data wyboru	15 grudnia 1828
Urodzony	20 listopada 1769
Zmarł	21 lutego 1838

Stanisław Kostka Choromański herbu Lubicz (ur. 20 listopada 1769 w Niedźwiedzku koło Łomży - zm. 21 lutego 1838 w Warszawie) - sufragan sejneński, metropolita warszawski, jako pierwszy zaprzestał używania tytułu prymasa Polski.

W Krakowie odbył studia i w 1792 przyjął święcenia kapłańskie. Był proboszczem w Rzekuniu koło Ostrołęki, a później w Zambrowie. W 1822 został archidiakonem, a w 1829 dziekanem kapituły sejneńskiej. 15 grudnia 1828 papież Leon XII mianował go biskupem tytularnym Adrasus i sufraganem sejneńskim. Sakrę biskupią przyjął w Warszawie 9 lutego 1829. W czasie powstania listopadowego pozostał lojalny wobec władz rosyjskich. W 1832 stanął na czele delegacji hołdowniczej do cara Mikołaja I. Został jednym z najbliższych współpracowników feldmarszałka Iwana Paskiewicza, który nazywał go czcigodnym starcem. Zarządzał diecezją jako wikariusz kapitulny (1834-1836) i rezydował w Zambrowie.

15 sierpnia 1836 ukazem carskim został mianowany arcybiskupem-metropolitą warszawskim. 21 listopada papież Grzegorz XVI przeniósł go na arcybiskupstwo warszawskie. Rządy w archidiecezji warszawskiej objął 15 stycznia 1837. Sprzyjał rusyfikacji Królestwa Polskiego, np. 30 lipca 1837 wziął udział w konsekracji pierwszego prawosławnego soboru w Warszawie, czym wzbudził powszechne zgorszenie wśród wiernych. Według współczesnych świadectw, po powrocie z tej uroczystości znalazł na swoim biurku stryczek.

[edytuj] Źródło

• Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 83-211-1311-7, Warszawa 2000.