Stanisław Miłaszewski

Z Wikipedii

Stanisław Miłaszewski (ur. 28 kwietnia 1886 w Warszawie, zm. 10 sierpnia 1944 tamże) – polski dramatopisarz, publicysta, poeta i tłumacz, senator II RP

Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Lwowskim. Był referentem teatralnym Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 1923-1924 pełnił funkcję kierownika literackiego Warszawskich Teatrów Miejskich, a w 1924-1926 w Teatrze Narodowym. Jego żoną była pisarka Wanda Miłaszewska. Wspierał tworzenie Miejskiej Szkoły Dramatycznej. W roku 1935 nagrodzony Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Nauk. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w konspiracyjnym życiu literackim i artystycznym pod pseudonimem "Narcyz Kwiatek".

Zginął wraz z żoną pod gruzami walącego się domu podczas powstania warszawskiego. Oboje zostali pochowani na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

[edytuj] Publikacje

• "Gest wewnętrzny" (1911) - poezja
• "Farys" (1927) - dramat
• "Don Kiszot" (1928) - dramat
• "Piękne Polki" (1931)
• "Bunt Absalona" (1937) - dramat
• "Antologia poezji współczesnej" (współautor: J. Janiczek, 1941)
• "Wspominamy" (współautorka: Wanda Miłaszewska, 1939) - wspomnienia

[edytuj] Niektóre tłumaczenia

• "Don Juan Tenorio" Zorilli
• "Pieśń o Polsce" Claudela
• "Maria Stuart" Schillera