Stanisław Pietrasiewicz

Z Wikipedii

Stanisław Pietrasiewicz (ur. 29 września 1915 r. - zm. 19 sierpnia 1998 r.) - oficer służby stałej piechoty, podporucznik WP, członek NOW i NZW, ps. "Orlicz", "Orski", mgr praw.

Urodził się w Lubaczowie jako syn Jakuba i Marii Mudreckiej. Ukończył Korpus Kadetów w Rawiczu w 1936 r. i Szkołę Podchorążych Piechoty Rezerwy w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej w 1939 r. Następnie służył jako podporucznik w 23 pp we Włodzimierzu Wołyńskim. Podczas wojny obronnej 1939 r. walczył w obronie Warszawy. Od lata 1941 r. był komendantem NOW w powiecie lubaczowskim. W dniu 13 grudnia 1943 r. został aresztowany przez Gestapo. Do końca stycznia 1944 r. przebywał w więzieniu w Rawie Ruskiej, a następnie w więzieniu we Lwowie. Zwolniony 24 kwietnia 1944 r., powrócił do Lubaczowa. Po wznowieniu przez Kazimierza Mireckiego działalności Okręgu Rzeszowskiego NZW (NOW) w lutym 1945 r. został ponownie komendantem w powiecie lubaczowskim. Od maja tego roku był jednocześnie szefem sztabu w komendzie Okręgu. Sprzeciwił się decyzji nowego komendanta, Józefa Sałabuna o rozwiązaniu oddziałów leśnych i zaprzestaniu walki zbrojnej, wobec czego w lipca 1945 r. został zwolniony z pełnionych funkcji. Wyjechał następnie na Pomorze, gdzie objął funkcję komendanta Okręgu Morskiego NZW. Został aresztowany przez UB 9 maja 1946 r. w Kartuzach. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Gdańsku z 26 lutego 1947 r. skazano go na karę śmierci. W dniu 21 maja kara została zmieniona na 15 lat więzienia. W dniu 19 czerwca 1956 r. został wypuszczony na wolność z powodu złego stanu zdrowia. Zamieszkał w Tarnobrzegu, gdzie pracował jako urzędnik w kombinacie siarkowym. W 1963 r. przeniósł się do Krakowa, gdzie założył spółdzielnię zajmującą się projektowaniem domów jednorodzinnych. W latach 90. ub. wieku wyrokiem Sądu w Krakowie został zrehabilitowany. Został pochowany na cmentarzu Batowice w Krakowie.