Stanisław Prowans
Z Wikipedii
Stanisław Prowans (ur. 1918 w Stawiszczach na Ukrainie, zm. 1992) - profesor metaloznawstwa, rektor Politechniki Szczecińskiej.
W 1936 ukończył Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Następnie rozpoczął studnia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W czasie wojny był zmuszony przerwać studnia i pracował w Fabryce Motorów Perkun w Warszawie. Studnia ukończył w 1947. W 1949 rozpoczął prace w Katedrze Metaloznawstwa Politechniki Warszawskiej. W 1951 przeniósł się do Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, a w 1953 do Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie (od 1955 Politechnika Szczecińska).
W latach 1955-1958 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego. W 1958 uzyskał tytuł naukowy docenta oraz został rektorem (do 1962). W latach 1964-1966 ponownie był dziekanem Wydziału Mechanicznego. W 1968 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1970-1973 był dyrektorem Instytutu Budowy Maszyn. W 1977 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, został dyrektorem nowo organizowanego Instytutu Inżynierii Materiałowej oraz ponownie dziekanem Wydziału Mechanicznego. Obie te funkcje pełnił do 1981. W latach 1981-1982 ponownie był Rektorem Politechniki Szczecińskiej. W 1988 przeszedł na emeryturę.
Naukowo zajmował się: wieloskładnikowymi brązami aluminiowymi, wysokostopowymi staliwami i żeliwami odpornymi na ścieranie oraz korozję wysokotemperaturową, wytwarzaniem powłok z węglików i azotków na podłożu stalowym. Był autorem około czterdziestu artykułów publikowanych w kraju i za granicą, dziesięciu skryptów oraz sześciu książek.
Najważniejsze książki:
- Podstawy teoretyczne metaloznawstwa (Wydawnictwo "Śląsk" 1972)
- Materiałoznawstwo (PWN 1988)
- Struktura stopów (PWN 1991)
Był członkiem wielu różnych organizacji, m. in.:
- Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego
- Komitetu Nauki o Materiałach PAN
- Polskiego Towarzystwa Metaloznawczego
- Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego
Był wielokrotnie nagradzany, w tym m. in.:
